0.6

9 2 1
                                    

  Sabah uyandığımda abim yanımda yoktu. Bende üstümü değiştirdim ve aşağı indim. Mutfaktan bağırış çağırış sesleri geliyordu.

Birine bir şey oldu sandım, koşarak oraya gittim. Birde ne göreyim 🤦🤦.

Poyraz ( artık abi diyip demememe takmıyor) Emir abimin kafasından aşağı un dökmüş, abimse ona saydırıyor. Diğer abilerimin yardımıyla onları ayırdık. Şimdi kahvaltı yapıyoruz. " Abi dün anne ve babamızın nasıl öldüğünü anlattın ama sizin ne iş yaptığınızı hâlâ bilmiyorum." dedim. Emir abim hepsini tek tek anlattı.

Meriç ve Pars abim şirkette ( babamdan kalan), Emir abim üniversitede (mimar olucak kendileri ), Poyraz zaten bizim okulda 11. sınıf.

Birden aklıma geldi ben kaç gündür okula gitmiyorum, bizimkilerde hiç konuşmadım. Al başına belayı. Birinin kolumu deşmesiyle kendime geldim.

Poyraz " Hayırdır ne düşünüyorsun böyle?" dedi. Onlara aklımdan geçenleri anlattım. Meriç abim " Bugün ikinizde okula gidiyorsunuz, arkadaşlarına gelirsek onları akşam yemeğine davet ettiğimizi söyle. Eee kardeşimizin arkadaşlarıyla tanışalım artık değil mi?" dedi.

Çok mutluydum. Hepsini öpüp sofradan kalktım. Hızlıca hazırlandım, aşağı indiğimde Poyraz beni bekliyordu. Artık servisle gitmiyorum. Beraber okula gittik.

Bizimkiler ( Sarp, Can, Eren, İlayda) hemen yanıma geldi, sarıldık. Onlara olanları anlattım. Okul sona erdi ve biz akşam yemeğinde buluşmak üzere sözleştik.

Eve gidince biraz ders çalıştım ardından yemek için hazırlandım. Birden kapının çalınmasıyla irkildim. Gelen abilerim ve Poyraz'dı.

Meriç abimin elinde bir kutu vardı.

Meriç abim " Seni çok seviyorum küçük kızım."

Pars abim " Seni çok seviyorum Gecem."

Emir abim " Seni çok seviyorum can parem."

Poyraz " Seni çok seviyorum ortak." dedi. Sonra Meriç abim kutudan inanılmaz bir kolye çıkardı ve boynuma taktı.

Hepsi birden " İyiki doğdun MELEĞİMİZ." dediler. Göz yaşlarımı durduramıyordum. Teşekkür edip hepsine teker teker sarıldım. Odamdan çıktılar. Ben hâlâ kolyeyi inceliyordum.

O kadar dalmış ki iki saattir bana seslendiklerini bile duymamışım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

O kadar dalmış ki iki saattir bana seslendiklerini bile duymamışım. Meğer bizimkiler gelmiş yemek yemek için beni bekliyorlarmış.

Hemen aşağı indim. Yemek çok eğlenceli geçti. Abilerim ve arkadaşlarım çok iyi anlaştı. Bu kadarını ben bile beklemiyordum.

Onları uğurlandıktan sonra salonda televizyon izlemeye başladık. Saat geç olunca Emir abimin odasına gittik. Bugün orda yatıyorum. Hemencecik birbirimize sarılıp uyuduk.

GeceHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin