Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝...Aslan için!...❞
✠
𝕾avaşırken artık herkesin gücü tükenmişti. Bana doğru gelen atlı süvariden kaçmak adına kendimi aşağı çukura atmak zorunda kaldım. Çok yorulmuş ve tükenmiştim. Kafam yere çarpınca inledim ve doğrulmaya çalıştım. Gözlerimi acyla yorgunlukla açarken telmarin Lord'larından birinin Caspian'a silah doğrultuğunu gördüm tam benden birkaç metre ilerimdeki hançerimi uzanıp ona doğru atacakken topraktan kökler çıktı ve onu çekerek bayıltı. Şaşkınlıkla tamemn doğrulurken aklıma Aslan geldi. Lucy bulmuştu. Aslan bize yardım etmek için geliyordu!
Ayağa kalktım ve bana bakan Caspian'a doğru ilerledim üstümü silkeledim. Yukarı baktığımda Peter elini Caspian'a doğru uzattı. Caspian bir çırpıda yukarı çıkarken elini uzattı. Tam elini tutucakken Peter'da elini uzattı. İkisine şaşkınca bakarken güldüm ve ikisininde elini tutarak kendimi yukarı doğru çektirdim. İkisininde ellerini aynanda bırakıp etrafa bakınca. Kocaman ağaçların haraket ettiklerini ve telmarin askerlerine doğru ilerlediğini görünce içimdeki mutluluğa engel olamadım.
"Lucy" dedim sevinçle başarmıştı.
Birkaç saniye sonra birden Telmarin askerlerin mancılıklarından gelen taş gülle bir ağacı devirince ağaçlardan biri köklerini hızla etrafa sarıp mancılığı tek bir hamlede parçaladı. O sırada Edmund ve Susan'da yanımıza gelirken artık bizim kazanacağımızı bilerek ve sevinerek gülümsedim ve bağırdım. Benim bağırmamlada diğerleri bağırırken ileri doğru koştuk.
"Aslan için!"
♔︎♔︎♔︎
Bir süre sonra tüm telmarin ordusunu beruna yakınındaki sığlıktaki yaptıkları köprüye kadar takip etmiştim. Sonunda ise köprünün diğer tarafında Lucy ve Aslan görünmüş ve telmarin askerleri denizi boylamıştı. Ben, Peter, Caspian, Susan ve Edmund sığlık bir yer bularak Aslanın olduğu kıyıya doğru ilerledik.
Hepimiz Aslanın o muhteşem ihtişamımı gördüğümüz an gülümsedik ve ciddiyetle hemen aynanda sanki önceden prova yapılmış misali eğildim ve dizlerimizin üstüne çöktük. Aslan birkaç saniye sonra konuştu.
"Ayağa kalkın Narnia'nın kralları ve kraliçeleri."
Hepimiz aynanda ayağa kalkarken benim solumda duran Caspian'ın kalmadığını gördüm. Aslan Caspian'a baktı.
"Hepiniz."
Caspian şok ile kafasını kaldırırken hemen kafasını tekrar eğdi.
"Hazır olduğumu sanmıyorum."
"İşte bu yüzden hazır olduğunu biliyorum."
Caspian Aslanın bu cümlesinden sonra yağa kalktı ve gülümserek bana baktı. Caspian artık Narnia'nın Krallarından biriydi.
