Your Eyes Tell; Taekook

-15-

(Birazcık yorum yapın lütfeen~)

••••••

Ders bittiği anda hızla kafeteryaya, San'ın yanına indim. Kalabalık alana geldiğimde gözlerim onu aradı. Bir süre sonra omzumda hissettiğim el ile arkamı döndüm.

"Geç geldim kusura bakma."

Tanrım bu adam fotoğraftakilerden daha da yakışıklıydı.

"Ah biliyorum çok yakışıklıyım. Ama vaktimiz az istersen konuşalım."

"Ah evet doğru."

O masaya doğru ilerlerken ben kantin kısmından kendime ve ona birer çikolata alıp onun gittiği masaya doğru ilerledim. Karşısındaki sandelyeye oturup elimdeki çikolatalardan birini ona uzattım. Teşekkür ederek elimden aldığıda lafa girdim.

"Öncelikle beni kırmadığın için teşekkür ederim. Şimdiden anlaşalım, bu konuştuklarımızı asla Kayee bilmeyecek." Sorarak ona baktığımda kafasını sallayıp arkasına iyice yaslanmıştı. Hem elindeki çikolatayı yiyor hemde beni dinliyordu.

"Benden sahte sevgilim olmanı istiyorum, çünkü uzun zamandır hoşlandığım biri var ve-"

"Taehyung."

Birden şaşırdım. Şerefsiz Kayee ona da mı söylemişti? Hadi ama aramızda kalacağına söz vermişti.

"Ahh Kayee'yi geberteceğim. Aramızda kalacaktı."

Omzunu silkti. "Kayee söylemedi."

"Nasıl yani?" Kaşlarımı kaldırıp doğrudan ona baktım. O ise bana bakmıyordu.

"Ona olan duygularını seni ilk defa gören birisi bile anlar Jungkook. O salak Taehyung hala nasıl anlamadı bilmiyorum. Ona olan bakışların bize olduğu gibi değil, bambaşka. En değerlin gibi bakıyorsun. Ne derler bakışların anlatıyor..."

Böyle mi görünüyordu dışarıdan? Taehyung cidden anlamamış mıydı? Belki de anlamıştı, ama beni sevmediği için bilmemezlikten geliyordu. Boğazımı temizleyerek tekrar konuşmaya başladım.

"O zaman artık sahte sevgilimsin. Okulda yakın davranmamız yeterli olur. Sadece tenefüslerde birlikte olalım ve Taehyung görsün yeter. Anlaştık mı? Eğer benden istediğin birşey varsa çekinmeden söyle."

Hiç düşünmeden söyledi. "Ah, sizin sınıftaki Wooyoung'u bana ayarlasan yeter."

Hemen kaşlarım çatıldı.

"Wooyoung'u mu seviyorsun hyung?"

"Neden bu kadar şaşırdın ki?"

Omzumu silktim. "Şey, yani o bunu biliyor mu? Sanırım bilmiyor. Bilse kesinlikle karşılık verirdi."

"Nerden eminsin buna?"

"Çünkü çok yakışıklısın"

Gözleri şaşkınlıkla açıldı. "Yani şey öyle değil. Güzel bir insansın. Yani- of iyice batırıyorum sanırım."

İkimizde dediğim şeye güldük. Tam bir salaktım. Rezil olmadığım insan kalmamıştı.

"Tamam anlaştık o zaman?" Elimi ona uzatarak sordum. Oda elimi tuttu ve hafifçe sıktı. "Anlaştık, sevgilim."