Kağıttan Gemi

Kağıttan Gemi -11

Selam yeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz iyi okumalar ! Bölüm şarkısı - Gripin / Sen Gidiyorsun

Karşı evdeki o flaş sesine karşı Yağız gitmişti. Tam bir buçuk saattir gelmedi. Başına bir şey gelmesiden korkuyorum. Tam da tekrar birbirimizin olmuşken...

Yağız'dan

O kimdi bilmiyorum ama bulacaktım. Benim sevdigimkadinla özelime karışmıştı. Yetmedi birde fotoğraflarımızı çekmişti. Fakat tahminim vardi. Sanırım yanlışda değildi. Direm yaptırmıştı. Şüpheleniyordum. "Yağız birşey bulmuşlar " dedi. Bu Ozan'ın sesiydi."Kimmiş ? " dedim buz gibi sesimle. "Eren Durgun. " dedi. Bu isimi daha önce hiç duymamıştım. "O. Adamı. Bana. Bul. Getir. "Dedim her kelimenin üstüne basa basa. Baba mesleğini elime mi alıyordum. Ya da çok mu acımasızdim bu günlerde? Neyse sonuçta kanımda vardı acımasızlık.

Direm'den

Yağız şu 2 gündür sanki sürekli beni oyalıyor gibiydi. Tabiki ben bu işin ucunu bırakır mıyım ?  ASLA   !

Eren'i işin içine sokmuştum. Firdevs'e gizliden gizliye seven -takıntı - çocuk. Son fotoğraflara göre aralarında birşeyler vardı. Yani bu demek oluyor ki Yağız Firdevs'ten uzun süreli ayrılacak. Bir ömür gibi...

Firdevs'ten

Yağız gideli tam 3 saat olmuştu. Korkuyorum. Saf ve içimi kemiren bir fare gibi bu korku. Gelmeyecek sanırım. Kendimi yatağa attım. Uykuyla uyanıklık arasında biryerlerde ben vardım. Kapının açıldığını hissediyorum ama kalkamıyorum. Çok olsa Yağız gelmiştir diye düşünürken. Burnuma koklatılan değişik bir şeyle kendimi bir kuş kadar hafif hissettim. Ve sonrasında koca bir karanlığın içine hapsoldum.

****

Yağız' dan

Gemici kızımı biricik Mimoza'mı özlediğimi hissediyordum. "Ozan o Eren denen herifi bulunca bana haber ver ben gidiyorum. " Ozan kafasını salladığında siyah montumu alıp arabama ilerledim. Gaza bastığımda radyo otomatikmen çalışmaya başladı. Radyodaki şarkı içimi karartacak cinsten acı dolu ve duygusal olsa da seviyordum bu şarkıyı. ''Çoban Yıldızı '' Bu şarkıyı her dinlediğimde annemi hatırlamak oldukça hüzün vericiydi. Ben bu düşüncelerimle boğulurken evin sokağına girmiştim bile. İçime salınan korku tohumları filizlenmeye başlamıştı. Ne içindi bu korku ? Bilmiyorum. Kapıyı açıp büyük adımlarla eve yürüdüm. Orkide saksısının altındaki yedek anahtarı aceleyle aldım. KApıyı açtığımda heryerin karıştığını gördüm. Boğazımda düğümlenen nefesler vardı akciğerime gitmeyen. Firdevs'in odasına gittiğimde birkaç damla kan gördüm. Ve hemen arkasında bir not '' Ne dersin belki oyununun bir cevabıdır belkide Yağız.. '' Bir anda nasıl değişiyor lan insanın hayatı.Bi haber alıyorsun ve her şey yok oluyor.Geriye derin sonsuz bir çaresizlik kalıyor. Bir avuç çaresizlik...

Firdevs'ten

Kafamdaki durmak bilmeyen cümlelere yenisi daha eklendi. Beynim gözlerimi açmamı söylerken kalbim açmamamı söylüyordu. Kalbim ve beynim arasındaki gelgit halinde ki savaşa bir son vererek. Sessizliğin birkaç sözcüğünü duydum. Ve beynim ve aklım dışında biryer gözlerimi ısrarla açmam tekrar ediyordu. Sonunda bu kargaşaya bir son vermek üzere göz kapaklarım yavaşça aralamaya çalıştım fakat kirpiklerim çok kapalı kalmaktan olsa gerek göz altlarıma yapışmıştı. Uzun uğraşlar sonucu gözlerimi açmayı başarmıştım. Etrafta koyu eflatun ve mor renkleri hakimdi. Odada değişik bir koku dloudu. Tarçın gibi salep gibi. Gözlerimi etrafta gezdirirken gözüm uzun boy aynasında takılı kaldı. Yapıklı gibi duruyordu saçlarım. Göz altlarımda oluşan damar rengi şişlikler ciddi anlamda rahatsız edici bir görünüm bırakıyordu. Kapının ardından gelen tok ayakkabı sesi ile bi süre içimdeki korkularla göz yaşlarım arasında gidip geldim. Kapı hızla açılınca olduğum yere sabitlendim. Cidden bu kadarı olamazdı.

Arkadaşlar cidden cok ozur dilerim watty de cidden sorun vardı yaklaşık 2 aydir hesabima erişemiyordum. Ve daha yeni duzeldi hemen bir bölüm yayınladim. Bundan sonra 2 güne bir bölüm gelecek