Μαλιστα αφέντη

-18-

Όταν έφτασα στην Αθήνα και περίμενα να έρθει η βαλίτσα μου με πλησίασε ο Αλέξανδρος.

-Χίλια συγνώμη για τον τρόπο που σου μίλησα.

-Δεν πειράζει.

-Κατερίνα έλα τώρα. Σε πείραξε και πολύ μάλιστα.

-Όντως...

-Απλά ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη.

-Και εγώ υπερέβαλλα στον τρόπο που εκφράστηκα και χάλασα και των δυο την τελευταία μέρα εδώ.

-Πάντως πέρασα πολύ ομορφα, και θα ήθελα να σε ξαναδώ.

-Δεν ξέρω. Έχω το ινσταγκραμ σου από χτες. Μιλάμε αν είναι.

-Καλη συνέχεια Κατερίνα.

-Καλή συνέχεια Αλέξανδρε.

Είπαμε και απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλο.

Μπήκα σε ένα ταξι για να με πάει σπίτι μου.

Αν ο Μιχάλης συνεχίσει να είναι μαλακας προφανώς και θα στείλω στον Αλέξανδρο. Δεν θα αφήσω να μου χαλάσει κάτι που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι ωραίο ο ηλίθιος.

Το έχω ξανακάνει στο παρελθόν αυτό. Πάντα αυτό κάνω. Ερωτεύομαι χωρίς ανταπόκριση και κάνω τα πάντα για τον άλλο όσο με έχει δεδομένη.

Όταν φτάνω σπίτι πέφτω αμέσως για ύπνο δεν έχω κουράγιο για κάτι άλλο.

Το πρωί ξυπνάω με μήνυμα από τον Μιχάλη.

«Γύρισες Αθήνα; Όλα καλά; Πάρε με όταν το δεις»

Το διαβάζω και τον παίρνω κατευθείαν.

-Έλα Μιχάλη, τι ήθελες.

-Οπα μικρή. Γιατί τόσο απότομη;

-Μου είπες να σε πάρω και σε πήρα.

-Μάλλον δεν έχεις ξυπνήσει καλά.

Καλά είχα ξυπνήσει βλάκα μέχρι που έστειλες εσυ και με προσγείωσες στην πραγματικότητα.

-Ναι χτες γύρισα αργά το βράδυ και δεν κοιμήθηκα καλά

Του λέω για δικαιολογία

-Άσε τις μαλακιες Κατερίνα, σε εμένα μιλάς. Έρχομαι από εκεί, πριν λίγο έφυγε και η Αναστασία να πάει στο γραφείο της. Έχει ανοίξει ένας φούρνος που έχει και γαμω τα κρουασάν θα σου φέρω.

Τι έχουν πάθει όλοι οι άντρες και μου φέρνουν πρωινό;

Επισης όχι που δεν μιλούσε για αυτήν.