Μαλιστα αφέντη

Τελος

3 μήνες μετά

Ξυπνάω, δεν το πιστεύω ότι ήρθε επιτέλους αυτή η μέρα. Βάφομαι όσο η Ιωάννα η μητέρα του Μιχάλη μου χτενίζει τα μαλλιά. Πλέον οι σχέσεις τους έχουν φτιάξει και η Ιωάννα είναι και σαν δίκη μου μαμά.

Κάθομαι μπροστά από τον καθρέφτη και κοιτάω τα χαρακτηριστικά μου. Κοιτάω τα μάτια μου που ξεχυλιζουν από χαρά και τα χείλια μου που δεν μπορούν να κρατήσουν το χαμόγελο τους.

-Λάμπεις Κατερινακι

Μου λέει η Ιωάννα και μου φιλάει το κεφάλι.

-Νιώθω ότι κλείνει ένα κεφάλαιο της ζωής μου και ξεκινάει ένα καινούργιο. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη.

-Αχ θυμαμαι πως ήμουν στον γάμο μου με τον πατέρα του Μιχάλη. Είχαμε κλεφτεί σε μια μικρή εκκλησία στην Κρήτη. Ήταν όλα πανέμορφα. Δεν είχαμε κανέναν άλλο. Μόνο εμείς και ο έρωτας μας

-Ήσουν πολύ ερωτευμένη φαντάζομαι Ιωάννα;

-Ήταν αυθόρμητο και ρομαντικό. Αλλά δεν μπορω να πω ότι ήμουν ερωτευμένη ακόμα. Ήμασταν μικροί και γνωριζόμασταν δυο μηνες μόνο. Δεν τον ήξερα αρκετά καλά για να μπορώ να πω ότι ήμουν ερωτευμένη με αυτό το άτομο. Ξεκίνησα ερωτευμένη με την ιδέα ότι θα περνούσαμε όλη την ζωή μας μαζί αλλά όχι με εκείνον. Τον ερωτεύτηκα όμως σιγά σιγά κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Εσυ ποτέ δεν μου είπες την ιστορία των γονιών σου.

-Από ότι έχεις καταλάβει νομίζω, δεν είναι εδώ... χώρισαν όταν ήμουν δέκα και αποφάσισαν και οι δυο να φτιάξουν την ζωή τους χωρίς εμένα. Έμεινα με την γιαγιά μου αλλά πέθανε λίγο πριν τελειώσω το σχολείο.

Ακούγομαι τόσο κρύα όταν λεω αυτή την ιστορία. Την έχω πει τόσες φορές που νιώθω ότι δεν είναι πλέον η ιστορία μου. Είναι απλά μια ακόμα απάντηση σε μια ερώτηση. Όμως όταν την ειπα στον Μιχάλη εκλαψα, δεν ξέρω γιατί. Εκλαψα οσο θα έπρεπε να είχα κλάψει τόσα χρόνια. Εκλαψα και εβγαλα όλο το πένθος.

-Αγάπη μου.. ξέρεις ότι για εμένα είσαι κόρη μου και θα είμαι πάντα εδώ, δεν ήξερα ότι τα έχεις περάσει όλα αυτά.

Με αγκαλιάζει από πίσω.

Φοράω το άσπρο φόρεμα. Είναι απλό και όμορφο.

Κοιτάω την Ιωάννα και μου χαμογελάει επιβεβαιώνοντας με ότι είναι όλα τέλεια.

Θα με συνοδεύσει εκείνη στην εκκλησία αφού δεν έχω κανέναν άλλο.

Πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο της. Σταματάμε έξω από την εκκλησία και μου σφίγγει το χέρι.

-Κατερίνα μου, αξίζεις να είσαι ευτυχισμένη. Έχεις περάσει πολλά αλλά τώρα ξεκινάει ένα καινούριο κεφάλαιο στην ζωή σου άφησε τα όλα πίσω σου και ζήσε.

-Ευχαριστώ πολύ Ιωαννα που ήσουν δίπλα μου. Δεν έχεις ιδέα πόσο πολύ χρειαζόμουν έναν γονιό ειδικά αυτή τη μέρα.

Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο με πιάνει αγκαζέ. Έχει μαζευτεί κόσμος. Γνωστοί μου και γνωστοί του, η οικογένεια του. Όλοι με κοιτάνε.

Μπροστά μου είναι ο Μιχάλης με κουστούμι και ένα υπέροχο χαμόγελο. Με κοιτάει και με καμαρώνει.

Φτάνω επιτέλους δίπλα του. Εκεί ανήκω. Αυτός ο άνθρωπος είναι η οικογένεια μου.

Τελείωσε η τελετή. Φιληθήκαμε έγιναν όλα όπως έπρεπε.

Είμαι ευτυχισμένη όπως και αυτός. Έχουμε περάσει δύσκολα στην ζωή μας αλλά βρηκαμε ο ένας τον άλλο.

Η σχέση μας δοκιμάστηκε πολλές φορές αλλά πάντα τα καταφέρναμε στο τέλος. Και τώρα είμαστε εδώ πραγματικά ευτυχισμένοι.