Μαλιστα αφέντη

-20-

Τον φιλάω για αρκετή ώρα. Και οι δυο γεμάτοι πάθος ο ένας για τον άλλον. Η γεύση του τσιγάρου στο στόμα του τον κάνει ακόμα πιο ελκυστικό.

Με ακουμπάει σε όλο μου το σώμα για πρώτη φορά τόσο απαλά. Σαν να είμαι φτιαγμένη από γυαλι και φοβόταν μη με σπάσει. Έτσι νιώθω μετά από όλο αυτό.

Μου είχε λείψει το φιλί του και το άγγιγμα του. Με είχε παιδέψει τόσο καιρό αλλά αυτός είναι. Ούτε εγώ είμαι τέλεια ούτε αυτός.

Του ξεκουμπωνω αργά το πουκάμισο.

-Πάμε για καμμία βουτιά.

Μου λέει και του χαμογελάω.

Μου βγάζει τα ρούχα και εγώ τα δικά του. Τα αφήνουμε στην άμμο.

Με πιάνει από το χέρι. Πρώτη φορά. Είναι τόσο ειρωνικό που στο σεξ έχω δοκιμάσει τα πάντα μαζί του και τώρα νιώθω αμήχανα που του ακουμπάω το χέρι.

Ίσως αυτές είναι οι πεταλούδες στο στομάχι για τις οποίες όλοι μιλάνε. Ίσως αυτό είναι το συναίσθημα που φοβόμουν να νιωσω τόσο καιρό.

Το νερό είναι παγωμένο αλλά δεν με ένοιαζε. Είμαι μαζί του και αυτό είναι το μόνο που με νοιάζει, ζω την στιγμή.

Βουτάμε μαζί και με φιλάει ξανά. Έκανε πολλές παύσεις και με κοιτούσε.

Όσο με κρατάει αγκαλιά μέσα στη θάλασσα το χέρι του κατεβαίνει προς το μουνι μου.

Αρχίζει να με δαχτυλωνει ήρεμα. Μου φιλάει  τον λαιμό αφήνοντας μου σημάδια και με κάνει να νιώθω πράγματα που ποτέ δεν έχω νιώσει.

Μετά με μια κίνηση μπαίνει μέσα μου και αρχίζει να με γαμαει μέσα στο νερό.

Δεν ήταν άγριος όπως συνήθως. Τα πάντα ήταν τόσο ήρεμα και όμορφα. Σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος.

Με κοιτούσε και χαμογελούσε. Και εγώ το ίδιο.

Νιώθω ότι έκανα πρώτη φορά στην ζωή μου έρωτα. Το φως του φεγγαριού έκανε το σκηνικό ακόμα πιο όμορφο.

Δεν περίμενα ποτέ μου να ζήσω κάτι τέτοιο. Όλοι οι άνθρωποι που με είχαν γαμησει με έκαναν να νιώθω πάντα σκουπίδι. Δεν έβλεπαν τίποτα πάνω μου πέρα από την υπερσεξουαλικοτητα μου.

Με είχαν κάνει να νιώσω ότι μόνο αυτό είμαι και μετά ήρθε ο Μιχάλης που με βλέπει πραγματικά και καταλαβαίνει. Δεν θέλησε ούτε μια στιγμή να με αλλάξει.

Είμαι μαζί του και νιώθω ότι εδώ ανήκω.

Τον κοιτάω στα μάτια και σκέφτομαι «σε παρακαλώ μην με πληρώσεις, δεν θα αντέξω να χάσω και εσένα. Δεν θα μου μείνει τίποτα άλλο»

Τελειώσαμε και βγήκαμε από το νερό βάλαμε τα ρούχα μας και μπήκαμε στο αυτοκίνητο του.

Επικρατεί μια σιωπή, τόσο όμορφη. Δεν μιλάμε αλλά δεν υπάρχει αμηχανία. Με παίρνει ο ύπνος στο αυτοκίνητο του.

Το επόμενο πρωί ξυπνάω στο κρεβάτι του Μιχάλη.
Δεν ήταν εκεί, μάλλον είχε πάει στην δουλειά του.

Πηγαίνω προς την πόρτα και βλέπω ένα σημείωμα κολλημένο πάνω.

Κατερίνα, πήγα στο γραφείο, δεν ήθελα να σε ξυπνήσω. Κάτσε όση ώρα θες, μπορείς να περιμένεις να έρθω, έχει φαγητό στο ψυγείο. Εγώ θα έρθω κατά τις  4 το απόγευμα. Το βράδυ θα σε βγάλω για φαγητό. Μιχάλης

Το βλέπω και χαμογελάω. Είναι κάτι τέτοια μικρά πράγματα που κάνει που είναι τόσο ομορφα. Θα μπορούσε να μου στείλει ένα μήνυμα στο κινητό αλλά αντί αυτού αποφάσισε να αφήσει σημείωμα.

Ανοίγω την τηλεόραση και βάζω να δω το maid in Manhattan.

Δεν μπορούσα καν να συγκεντρωθώ στην πλοκή. Απλά είχα κολλήσει στο πόσο όμορφη είναι η Νέα Υόρκη.

Το μυαλό μου έκανε τρέλα σενάρια με εμένα και τον Μιχάλη μαζί να περπατάμε στην Times Square. Να πηγαίνουμε σε μουσεία, να τρώμε κακό φαγητό και να γίνουμε χαζοτουριστες.

Τελείωσε η ταινία. Πάντα μου άρεσαν οι κομεντί. Δεν ταίριαζαν ποτέ στον χαρακτήρα μου νόμιζα. Αλλά τώρα νιώθω τόσο ομορφα που η ζωή μου ίσως είναι σαν αυτές.