Di ko padin mapigilan ang sarili ko na basahin ng pa ulit ulit ang sulat na to, ngayon nakikita ko si Extina tahimik na siya muka ng mapayapa ang itsura nya wala ng bakas ng sakit na pinagdaanan niya, hindi parin tumitigil sa pag iyak ang mama niya habang ang tatay niya naman ay nakatulala na nakatingin sa kabaong ni Extina lumabas ako sa kwarto kung saan nakaburol ang labi ni Extina paglabas ko ng kwarto ay sinalubong ako ng isang kamao.
"Boyfriend ka niya diba?, bat hinayaan mo siyang gawin yun bat mo siya pinabayaan?" Galit na galit na sigaw ni Carter sakin. "Pre mahal na mahal ko yung taong yun pero hinayaan ko na siya sayo kase akala ko magiging masaya siya magiging okay siya, gagaling siya sayo pero hindi ehh, lumala pa lalo". Dagdag niya pa.
"Wait what?, Relovy alam mong magsusuicide ang anak ko?" Naguguluhang tanong ng tatay ni Extina. Di naman ako sumagot, Nadyan nanaman ang patuloy na pag buhos ng luha ko at dun ako sunod sunod na tumango.
"Alam mo?" Tanong ulit sakin ng papa ni Extina.
"Opo" mahinang sagot ko.
"Bat di mo pinigilan?, bat mo siya hinayaan?" Galit na galit na sigaw ng papa ni Extina sakin habang ako naman ay tinatanggap ang mga suntok at sapak ng tatay niya.
"Relovy anak bakit mo siya hinayaan?" Tanong naman ng mama niya na mabilis akong sinampal.
"Okay I'm sorry alam ko alam kong magsusuicide siya pero hinayaan ko oo mali akong hinayaan ko siyang gawin yun pero yun lang yung paraan para makatulong sakanya sobrang hirap ng pinag dadaanan niya". Sigaw ko sakanila tska ako bumaling kay Carter. "Sayo sayo nag umpisa lahat kung hindi mo siya binalewala noon kung hindi mo siya ginago noon di siya nagkaroon ng depression at kung ano ano pang sakit niya kasalanan mo lahat!" Malakas na sigaw ko kay Carter na bigla namang natahimik. Agad naman akong bumaling sa papa ni Extina "Tito okay na po siya eh, Okay na po si Extina eh naaayos namin lahat ng problema unti unti ng nawawala ang mga sakit niya pero mas lumala lang nung nakita ka namin sa isang hotel may kasama kang babae nakahawak ka sa bewang niya habang nakayakap ang babae sayo, at mas lumala pa nung sobrang nag expect ka sakanya tungkol sa school niya, nung time na pinagagalitan niyo siya about sa school niya dun siya mas lalong nagpush na mag suicide". "Tita yung pambabalewala niyo sa kanya yung kahit gusto niya kayong sabihan sa mga nangyayare sakanya di niya magawa kase lahat kayo busy sa trabaho niyo habang siya busy na pala siya sa pag paplano kung pano niya aalisan ng buhay ang sarili niya".
"Opo may kasalanan ako kase hinayaan ko siya na kahit alam kong mali ay hinayaan ko siyang patayin ang sarili niya pero kasi ito nalang yung nakikita namin parehong paraan para matapos na yung hirap at sakit na pinagdadaanan niya kung masakit po sainyo mas masakit sakin kase alam ko na gagawin niya pero wala akong magawa kase alam ko ito lang ang magpapalaya sa kanya ito lang ang maitutulong ko para matahimik na siya." Mapait na sabi ko.
Naging madamdamin ang huling pag uusap namin ng parents ni Extina, magsimula ng araw na yun ay di na kami masyadong nagkikibuan wala ng namagitang mga salita sa amin puro na lamang iyak, hagulgol at hikbi hanggang sa huling araw ni Extina.
Masyado ng mahaba ang panahon na lumipas, pero ako di parin ako nakaka move on sakanya siya parin ang mahal ko matapos ng mahabang panahon, gaya ng pangako ko sa kanya siya parin ang mamahalin ko hanggang saking huling hininga.
"Mahal na Mahal kita Extina". Sinabi ko iyan habang nakatingin sa langit naka upo sa harap ng puntod ng pinakamamahal kong Extina hawak ang baril saking kanang kamay na nakatutong sa aking ulo.
"Mahal na Mahal kita Extina". Yan ang huling salitang binitawan ko bago ko bawian ng buhay ang sarili ko.
-----------end-----------
BINABASA MO ANG
Silent Battles (COMPLETE)
Non-Fiction"5 years na sana tayo kaso bumitiw ako eh, masyado akong nawala ang sarili ko sa sobrang pagmamahal sayo" sinasabi ko ang mga katagang ito habang nakatingin sa kalangitan sa lugar na paborito nating puntahan. Btw. Ako nga pala si Georgette "Extina"...
