Chapter 6

4 1 0
                                    

Lumipas ang mga araw, buwan at taon kami parin ang magkasama madalas padin siyang inaataki ng sakit niya pero lagi ko lang siyang sinasamahan, kaya imbis na umiyak siya kung minsan puro lang pagkain ang inaatupag namin, nagstart din kami ng sarili naming youtube channel doon namin nilalagay ang lahat ng video naming magkasama, tuwing kumakain kami ng iba't ibang pagkain ganun nadin pag nag oout of town kami pag umaakyat kami ng mga bundok, nag siswimming, pati narin kung ano anong challenges gaya ng can't say no challenges, kasama na rin ang mga videos namin pag naglilibot kami sa iba't ibang bansa.

Sa pag dating ng panahon marami ding mga bagay na nagbago sa amin naging busy kami sa kanya kanya naming buhay di na namin madalas makita ang isa't isa. Madaming nagbago pero siya parin ang kasama ko, andaming naging problema pero siya parin ang kasama, katuwang sa hirap at ginhawa.

Georgette Extina Arizala's Point of View

Dalawang taon na kami ni Relovy maraming nagbago pero masaya parin kami sa isa't isa pero iba parin talaga yung dati na parati kaming may oras sa isa't isa nakaka miss ang mga panahon na hindi kami puro away dahil dati pag mainit ang ulo lagi niya lang akong iintindihin hahatiran ng pagkain sa bahay pero ngayon hindi na ang hirap din masanay sa pagbabago lalu na kung sanay kang andyan siya lagi sa tabi mo, hanggang sa isang araw...

The rains seems so heavy
Sad songs on my playlist. 
A cold gloomy weather.
And a hot coffee on my table.

I'm inside my room, storms starts to mess up my mind, the cold wind suddenly blows, and I shiver as I sighed. I smiled weakly with a tears on my left eye.

I looked at my phone, staring at the last text Relovy sent me.

Things about us is not as it was before. The spark is not the same as we started . We already changed.

My hands starts to shiver, I typed, "bat ganun na tayo?," but the thought of making things worse, I tried to type something that can change the thought of my question but i always end up deleting it.

I sighed again, and finally, typed and sent,

"Nighty."

He seen it right away.

Typing...

"Matutulog ka na ba?" he asked.

I don't know if sleeping is a choice. The thought of I'm tired but I don't want to end things won't really bring me to sleep.

"Itulog nalang natin siguro." I replied

I bit my lip.

"Matutulog kang hindi tayo ayos?" he replied

I closed my eyes hardly and sighed.

"Kaysa naman pagkapuyatan ko pa eh, parang wala na rin namang pag-asa."

I feel my heart breaking as I sent it.

"Anong walang pag-asa? Tayo?"

"Yung sitwasyon natin." I replied, "Ewan, ang gulo. Tulog nalang tayo siguro."

"Ayokong matulog nang hindi tayo okay." he said, "May magbabago."

"Sanay na rin naman tayo sa pagbabago diba?" I bitterly answered, but my heart says otherwise.

"Tulad ng pagbabago mo? :) " he replied, "Na dati ayaw mong tapusin ang araw nang 'di tayo ayos ngayon iiwanan mo kong nag-iisip paano ba 'to aayusin habang ikaw parang tinatapos mo na?"

"Inaantok na ko," I replied, though my tears now forming in my eyes.

"Ba't ka ganyan?"

"Ewan ko rin, pagod na siguro ako." I sent, my sight getting blurry with tears forming in my eyes, "Pagod sa sitwasyon ko, sa sitwasyon natin, pagod sa lahat. Nakakapagod."

"Pagod ka na ba sakin?" he asked

"No," I replied, "Hindi sa'yo"

"Sorry ha kung ganto ako:) " He replied.

I felt tears in my cheeks.

"Hindi ako pagod sa'yo, okay?" I replied, "Pagod na ko sa dulot ko sa'yo. Palagi nalang kita nasasaktan, palagi nalang kita nadadamay sa mga problema ko. Parati nalang kita napapaiyak, parati ka nalang nag o-overthink dahil sakin. You're a blessing to me but I'm nothing but a disturbance to you."

"If you're a disturbance you disturb my heart in a good way. This is what love must be"

"Love must never be destructive. If it does, then it's not love at all."

"Ano ba gusto mo sabihin? Why does it seem like you're pushing me to do something, or you're pushing me into a path you planned?" he replied

Silent Battles (COMPLETE)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon