stupid || KiriBaku

28

"Annemin yanında kibarlıktan ölüyordun." diye alayla konuşan Kirishima'ya çatık kaşlarıyla bakıp "dalga geçme, yaralı falan demem çarparım bak." diye kızdı. Eve geleli yarım saat olmuştu, geldiklerinden beri odada boş boş oturuyorlardı.

"Çok ayıp. Hasta insana böyle davranılır mı?"Bakugou bir şey demedi. Aklından felaket senaryoları çıkmıyordu. Nasıl olsa ilk kez böyle bir kaza görmüştü ve bu sevdiği kişiye olunca...belki fazla panik yapmıştı, bilemiyordu. Ama hâlâ düşünüyordu. Ona gerçekten bir şey olsa ne olurdu?

Bu düşünceyi kafasından atması o kadar zordu ki. Çocuğun kan içindeki hâli sürekli gözünün önüne geliyordu. 'Ölebilirdi' düşüncesi başında debelenip duruyordu.

"İyi misin?" İyi olmadığının farkındaydı ama başka ne şekilde soracağını bilememişti.

"Ben..İyiyim."

"Çok kötü görünüyordun hastanede. Yani..gözlerin şişmişti falan." Bakugou derin bir nefes alıp gözlerini yumdu birkaç saniyeliğine. Hâlâ ağlama isteğinin olmasının normal olup olmadığını bilmiyordu.

"Yanıma gelmek ister misin?" Yana kayarak Bakugou için yer açtı ve biraz da aşağı kaydı düzgünce yatabilmeleri için. Bakugou yorganın içine girip başını yanağını çocuğun göğsüne koydu.

"Çok korktum.." diye mırıldandı. "Öyle çok kan vardı ki..bir şey olmasından çok korktum." derken sesi titremişti. Evet, yine ağlamak üzereydi.

"Şş, bana bir şey olmaz, bilmiyor musun? 9 canlıyım ben." diyerek çocuğu biraz rahatlatmayı, hatta pek mümkün olmasa da güldürmeyi düşündü ama istediğinin tam tersi olmuştu. Bakugou'dan bir hıçkırık sesi çıkmıştı.

"Bakugou-"

"Sana komik mi geliyor bu?! Korkudan öldüm farkında mısın?!" derken ağlamamak için kendini sıkıyordu.

"Üzgünüm. Sadece seni rahatlatmak istemiştim."

"Aklımdan bu sikik düşünceleri atamadıkça rahatlayamayacağım." Birkaç kere burnunu çekti. "Tanrım! Bir kere duygusallaşınca etkisi geçmiyor. Ne boktan şey bu!"

"Demek ki o kadar süredir içinde tutuyorsun ki hislerini, bir kere patlayınca duramadın." Dediğinde haklıydı.

"Sevmedim böyle olmayı. Çok gereksiz." Kirishima çocuk gibi mızmızlanan sevgilisinin dediği şeye güldü. Normal şeylerin bile ona bu kadar garip gelmesini eğlenceli buluyordu.

"Özür dilerim. Seni korkutmak istemezdim."

"Benim korkup korkmamam önemli değil. Önemli olan sana bir şey olmamasıydı."

"Bir şey olmadı sayalım. Bak sadece alnımda bir bant kolumda da alçı var. Pek bir şey olmamış ha?"

"Olabilirdi."

"Olmadı ama. O yüzden kötü düşünceleri aklından çıkar ve ana odaklan."

Sessizlikle geçen birkaç dakikadan sonra Kirishima "hassiktir" diye mırıldandı. "Sınavlarda ne yapacağım?"

"Zaten test olacak, işaretlersin işte."

"Doğru. Tüh, keşke iki kolum da kırılsaydı." dediğinde Bakugou eliyle çocuğun bacağına vurarak "aptal aptal konuşma!" diye kızdı.

"Ama bak bana böyle davranırsan ben iyileşemem." diyerek dudak büzen çocuğa "çok çabuk şımarıyorsun." deyip yattığı yerden kalktı.

"Sana özel." Yine flörtöz konuşmasına karşılık Bakugou iç çekti. Ne olursa olsun onu bir şekilde sakinleştiriyordu bu çocuk.