Sen canavar değilsin/Kai Parker\

Yüzük

Kol'un beni itmesiyle sertçe evin duvarına çarptıktan sonra yere düştüm. Başımı kaldırıp boş gözlerle Kai'ye baktım hiç tepki vermeden duruyordu.

Kol tek hamlede Kai'yi boğazından tutup yere yatırdı "Sen kimsin de bana emir veriyorsun?"

Kai bir süre yerde öylece yattı nefesi gitmeye başladığı an Kol'un ellerini tuttu. Tutar tutmaz Kol bağırarak Kai'yi bıraktı. Anlaşılan o ki gücünü emiyordu.

Boş bakan gözlerimin yerini sevinç kaplamıştı resmen bu sahneyi görünce. Yerden destek alarak ayağa kalktım.

Kai hala Kol'u bırakmamış gücünü emiyordu "Köken vampir. Sanırım gücün bana haftalarca yetecek." diye mırıldandı ve gücünü tamamen emdikten sonra geriye çekildi.

Kol dizlerinin üstünde yere düşerek ellerini yere dayadı.

Koşarak onlara yaklaşarak eğildim ve Kol'a baktım "Evet beni kurtarmaya geldi." kulağına doğru fısıldadım.

"Hayır aslında sadece bir şey kaybettim burada olabileceğini düşündüm yoksa gelmeyecektim." Kai ellerini cebine sokarak bana baktı.

Kol'a son bir bakış attım ve doğruldum. Kai'yi kolundan tutarak eve girdim kapıyı kapattım.

"Kol herkese söyleyecek Kai git hemen bak gerçekten." kolunu tuttum ve yüzüne baktım.

"Yüzüğümü düşürdüm onu almadan gitmem." ellerini bana uzattı.

Ellerine baktım parmaklarında yüzük vardı ve ilk defa bunu fark etmiştim tam tamına  5 tane yüzük vardı "Yüzüklerin duruyor." elini tuttum.

"Hayır başparmağımda ki yok." parmağını gösterdi.

"Çok mu önemli?"

"Evet." geri çekildi ve merdivenleri çıkmaya başladı.

Derin nefes alarak peşinden ilerledim.

Odama daldı ve eğilerek odamın her yerine bakmaya başladı.

"Burada yok bence çünkü hiç yüzük görmedim." duvara yaslanarak izlemeye devam ettim.

Odanın her yerine baktıktan sonra banyoya girdi. Bir kaç dakika sonra geldi.

"Buldum. Büyüyü yaparken düşürmüşüm." elinde ki yüzüğü parmağına taktı.

"Delisin." gülerek ona doğru gittim.

"Biliyorum."

"Saat gecenin..." duvarda ki saate baktım "Gecenin 2'si." diye mırıldandım.

Başını salladı ve hiç tepki vermeden odamdan çıktı.

Bu neydi şimdi sanki karşısında duvar vardı. Hızlıca odamdan çıktım ve kolundan tuttum.

"Keşke bir şey söyleseydin."

"Son geldiğimde söyleyeceklerimi söylemiştim."

"Neyin var!?" diye bağırdım birden.

"BANA BAĞIRMA ADEL!"  beni ani bir refleks ile duvara itti.

Kaşlarımı çattım ve suratına baktım "Sen de it  o da itsin BEN HEP İTİLEYİM." duvara vurduktan sonra odama çıktım kapıyı üstüne çarptım.

"Hepiniz aynısınız." yorganı  havaya kaldırdım ve altına girdim başımı yastığa gömdüm.

Aradan yaklaşık 5 dakika geçtikten sonra odanın kapısı açılıp geri kapandı.

Yavaş adımlarla sessizce biri yatağa oturdu ve yorganı kafamdan çekti.

Kafamı yastığa gömdüm "Her kimsen ölmemen için 10 saniyen var."