Cemre: Erdaaaaaaaaal. Aşkııım. Nerdesin ya!
Derken bir anda gözlerim birilerinin elleriyle kapatmasıyla kapkaranlık oldu.
Erdal: Ben kimiiiiim?
Cemre: Immm, şimdi bu kişi abim olabilir, Ceren olabilir, başka başkaa başkaaaaaa. Yok, başka da bir seçenek yok. Aaaa, birde şey vardı.
Erdal: Ney vardı?
Cemre: Şey işte
Erdal: Ney
Cemre: Şey
Erdal: Ney işte!
Cemre: Sevgilim tabii ki.
Erdal: Yani kim.
Cemre: Immmm, o kadar çok sevgilim var kiiii.
Erdal: Şaka mı bu
Cemre: Tabii ki de şaka. Sen ErdalSINnN
Ben böyle dediğimde ellerini gözlerimden çekti ve karşısına beni alıp ellerimden tuttu.
Erdal: Cemre...
Cemre: Efendim?
Erdal: Cemre ya, güzelliğine dayanamıyorum. Gözlerine, maviş maviş gözlerine dayanamıyorum. Tıpkı bir bebek gibi narin ve pürüzsüz cildine dayanamıyorum. Bak Cemre! Bu öyle kolay bir şey değil. Şimdi böyle konuştuk, ettik bittik le olacak şey değil bu. Cemre BENİMLE evlenir MİSİN?
Cemre: E-
Tam cevap verecekkennn...
Bir anda odanın ışığı kapandı. Ödüm koptu derken, bir ses duydum. O tarafa doğru döndüğümde Erdal ve yanında kim olduklarını seçemediğim arkadaşlar vardı. Erdal şarkı söylemeye başladığında ışıkları geri açtılar.
Güneşi gülüşüne nasıl sığdırdın?
Döndürür kalbimi çöllere,
Gözünden akan yağmurlar,
Döndürür çölleri sellere.
Saçınla kopan fırtınalar,
Eserken hala ruhumda.
Dediler bu kız neymiş.?
Dedim felaket felaket.
Felaket.
Bu kız bi afet bi afet.
Gözün gözüme değse,
Kopar kıyamet kıyamet.
Yarattın dünyamda zelzele,
Hala sallanır bu hergele,
Kaybettim kalbimi ben yine,
Ah felaket felaket.
Felaket
Bu kız bi afet bi afet.
Gözün gözüme değse,
Kopar kıyamet kıyamet.
Yarattın dünyamda zelzele,
Hala sallanır bu hergele
Kaybettim kalbimi ben yine.
Ah felaket felaket
Bu kız bi afet bi afet.
Cemre: Yaaaaa Evet evet evet evet evet evet evet evet evet evet evet!
Erdal: Allaaaaaaaaaaaaaaaaah!!!!!!!!!! Yerim seni mavişim mm. (ayy siz nasıl hayal ediyorsunuz bu sahneyi bilmiyorum ama benim hayalimde çooooooooooook güzel bir sahne ☺😉)
Cemre: Şeyy, benim anam babam yok.
Erdal: Oyyyy, benim sevgilim evlilik hakkında bir şey bilmiyorm-. Ne yok artık!Banu teyze
Ö-öldü mü.
Cemre*gözleri doluyor ve kızarıyor* e-evet.
Annem aklıma geldi. Canım annem ya. Ben de ağlamaya başladım. İnsan hiç annesi aklına gelince ağlamaz mıymış.
Erdal: Gel buraya gel gel.
Diyip yanıma oturdu ve kollarını açtı.
Erdal: Sana anneni hatırlattığım için çok özür dilerim.
Cemre: Özür dilemene gerek yok. Ben biraz fazla sulu gözüm. Babam derken üvey babam öldü. Normal bildiğin öz babam yaşıyor hala. Neyse eeeee, istemeye ne zaman geliyonuz?
Erdal: Yarın!
Cemre: Yuh!
Erdal: Ne var ki yani?
Cemre:Çok çabuk olur diye dedim.
Erdal: Çabuk olsun işte. Haaa, fazla heyecan yapıp çok koyma ha tuzu kahveme.
Cemre: *gülerek*Öldürcem len seni. Tuzla
birde.
Erdal: Kız tuzun ne suçu var ki, katil yapacan tuzu.?
Cemre: Walla ben onu bunu bilmem, tuzlan öldürcem seni.
Deyip gülmeye başladım. Daha sonra o da gülmeye başladı. İkimiz de deliler gibi gülüyorduk şuan.
Erdal: O kadar tuz koyma kııız. Bak ben de gider, çikolatanın üstüne acılı sos ile tuz koyarım ha.
Cemre: Ne kadar
Erdal: Göz kadar!
Cemre: Yaaaaa, bananeeee. Adette öyle bişi yok!
Erdal: İyi ya, ünlü oluruz işte. Yeni adet çıkarıpta.
Cemre: Pofff.
Erdal: Neyse Erdal gideeer.
Cemre: Bence de gitsin.
Erdal: Ya, ya.
*Cemre dil çıkarır*
Cemre: Neyse hadi bay.
Erdal:*gözdevirir* Görüşürüz SEVGİLİM!
(Bu bölüm, ravesbleusprive ve hudaze ithaf edilmiştir)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abimin Kankası Sevgilimdir|TEXTİNG •Tamamlandı•
FantasíaBabası ve annesi boşanmış bir kız Cemre... Ama buna rağmen hiç üzgün değil. Kendini babası ölmüş yetimler gibide hissetmiyor. Bir yaz günü annesi bavuluna eşya koymaya başladı. Bir adama aşık olmuş... O adam ve annesi evlenir ve o adamın evine ta...
