ᴋɪsᴀ ᴋᴏʀᴋᴜ ʜɪᴋᴀʏᴇʟᴇʀɪ

abim

gece susadığım için uyandım. böyle bi' huyum olduğunu bildiğim için yatağımın yanındaki komidine her zaman dolu küçük bi' sürahi koyarım

suyu doldurmak için bardağa uzandığımda gözüm yarı açık perdeye takıldı. balkonun kapısının camında abimi gördüm. bana bakarak gülümsüyordu

ufak çaplı bi' kalp kizinden sonra kendi kendime düşündüm. abim uyku tutmadığı zaman balkona çıkar ve dışarıyı seyrederdi. balkona benim odamdan giriliyordu. o da benim uyandığımı gördü ve beni korkutmak için camda bekledi

en azından ben öyle düşünmüştüm, çünkü bazen beni korkutmak için böyle şeyler yapardı. bu yüzden pek umursamadım ve suyumu içip uykuma döndüm. neden bilmiyorum ama saatin 2 buçuk olduğunu çok net hatırlıyorum

sabah annemin sesiyle uyandım ve mutfağa doğru ilerledim. abimin odasının önünden geçerken yatağının bozulmamış gibi durması garip gelmişti

abim yatağını çoğunlukla toplamazdı, en fazla yorganı kapatırdı. bu yüzden annemle de neredeyse her gün tartışıyorlar

mutfağa geldiğimde anneme sarıldım ve günaydın dedim. sofraya oturduktan sonra anneme "abim nerde?" diye sordum. annemden "abin dün bi' arkadaşına gitti, gece de orda kaldı. gelir birazdan" cevabını aldım

korkmuştum, ve kafam karışmıştı. ama anneme belli etmemeye çalıştım. masanın kenarında duran telefonumu aldım ve instagrama girdim. normalde sofrada telefona bakmam ama baktım işte

storylere öylesine bakarken abimin dün gece 2 buçukta attığı storysini gördüğümde tüm kanım vücudumdan çekilmiş gibi hissettim

arkadaşının evindeki balkonda çekindiği bi' resimdi. balkon kapısından yansımasından kendisini çekmişti. yansımasının yüzündeki gülümseme, dün gördüğüm abime benzeyen şey her neyse onun aynısıydı...