bodrum kata girmek yasaktı, bu her zaman böyle olmuştu. ve çocuk, annesinin koyduğu yasağı çiğnememek için direniyordu. çünkü o annesinin sözünden hiçbir zaman çıkmazdı
ama bi' gün, bodrumdan gelen seslere daha fazla karşı koyamadı ve aşağıya inmeye karar verdi. annesi dışarıda çim biçmekle meşguldü ve o da bu sırada bodrumdaki küçük köpekle oynayabilirdi
hem belki de çok açtı köpek. çünkü günlerdir ağlar gibi havlıyordu
yanına biraz da süt alarak bodrum kata inmeye başladı ve kilitli kapıyı açtı. aşağısı çok karanlıktı ve köpeğin hiç sesi çıkmıyordu. içeri doğru biraz daha ilerlediğinde, gözleri karanlığa alışmış, etraftaki cisimleri seçmeye başlamıştı
nefesini tutmuş, çevresine bakmaya devam ederken, bi' çift el onu arkadan sımsıkı tuttu ve dışarı çıkardı. ne olduğunu anlayamayan çocuk, karşısında ona öfkeyle bakan annesini gördü
çok kızgın olan ve ona ilk kez bağıran annesine bi' daha oraya inmeyeceğine söz vererek odasına çıktı
ve bi' daha annesini sinirlendirmemek için ne duyduğu köpek seslerinden, ne de bodrumdaki elleri ve ayakları olmayan çocuktan söz edebildi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ᴋɪsᴀ ᴋᴏʀᴋᴜ ʜɪᴋᴀʏᴇʟᴇʀɪ
Korkuinternette bulduğum, bazılarını kendimce değiştirerek veya uzatarak, bazılarını da olduğu gibi yazdığım, genelde kısa kısa, bazen de uzun korku hikayelerinin bulunduğu kitabıma hoş geldiniz her gün (her gün olmasa bile en azından haftada bir) yeni b...
