yakında alışacaksın

989 41 16
                                    

okuldan eve geldiğimde ilk iş her zaman yaptığım gibi üzerimi değiştirip televizyonun karşısına geçmek oldu. annem mutfakta yemek yapıyordu ve bi' şeyler mırıldanıyordu. ne dediğini duyamadım ama "herhalde kendi kendine şarkı söylüyor" diye düşündüm ve umursamadım

bi' süre sonra kumanda elimden kaydı ve yere düştü. onu almak için kalktığımda gözüm mutfağın kapısına ilişti. mutfağın kapısında bi' şey duruyordu ve annemi izliyordu. tam o anda fark ettim ki annem şarkı yada o tarz bi' şey mırıldanmıyordu... annem o "şey" ile konuşuyordu!

birden bire o şey bana doğru döndü. gözleri ve ağazından kan damlıyordu. bana baktı, birkaç adım yaklaştı ve yukarı doğru süzülerek gözden kayboldu

koşarak annemin yanına gittim ve olanları anlattım. annem güldü, sadece güldü!

şaşırmış ve biraz da sinirli bir şekile "sen beni dinlemiyor musun?!" dedim. annem elindeki işi bıraktı ve "yakında alışacaksın tatlım, merak etme" dedi. sonra da hiç bi' şey olmamış gibi işine devam etti

tam olarak bu şekilde olmasa da, bu olayı anlatan kişi bunun gerçek olduğunu iddia ediyor. uzun zaman önce duyduğum için tam olarak hatırlayamıyorum

ᴋɪsᴀ ᴋᴏʀᴋᴜ ʜɪᴋᴀʏᴇʟᴇʀɪHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin