ᴋɪsᴀ ᴋᴏʀᴋᴜ ʜɪᴋᴀʏᴇʟᴇʀɪ

komşu

her zamanki gibi bi' gündü... kahvaltı yapmıştık ve herkes günlük rutinine başlamıştı. eşim işe gitmişti, kızlarım sarah ve isabella odalarında oyun oynuyorlardı, bende mutfağı toparlıyordum

tam mutfağı bitirmiştim ki kapı çaldı. kızlar koşarak kapıya gittiler, gülerek yanlarına doğru gittim. gelen yeni komşumuz bayan casandra idi

geçen hafta oğluyla birlikte gelmişlerdi, oğlu kızlardan 1 yaş büyüktü. onu kısa süredir tanımama rağmen bende iyi bi' izlenim bırakmıştı

bayan casandra her zamanki gibi güleryüzlüydü. hal hatır sorduktan sonra oğlunun doğum günü olduğunu ve kızların gelmek isteyip istemeyeceğini sordu

önce biraz tereddüt ettim, ama kızlar çok ısrar ettikleri için kabul ettim. ikisi de sevinerek bayan casandra'nın elini tuttular ve neşeyle gittiler

ama hâlâ içimde bir endişe vardı. kendi kendime boşa endişelendiğimi düşündüm ve kızların odasına gittim ve oyuncaklarını toplamaya başladım

akşam

kızlar hâlâ gelmemişlerdi. bayan casandra'nın evine gittim. ama ne kadar kapıyı çalsam veya içeriye seslensem de ne birisi kapıyı açıyor, ne de içeriden en ufak bi' ses geliyordu. artık endişem tavan yapmıştı ve geç bile kaldığımı düşünerek daha fazla dayanamadım ve önce polisleri sonra da eşimi aradım

polisler kısa süre sonra geldiler, ardından da eşim geldi. onlara olanları anlattım. polisler önce benim de yaptığım gibi kapıyı çaldılar ve içeriye seslendiler, ama kimse cevap vermeyince kapıyı kırarak içeriye zorla girdiler

ama içeride içerisi görünmeyecek şekilde camları kapatılmış perdeler dışında hiç bi' şey yoktu...