MR.SHE

CHAPTER 8

N/A: ERRORS AHEAD

Buong gabi akong hindi nakatulog. Ang dami ko lalong iniisip, naghahalong nararamdaman, at kaliwanagan.

I reminded myself the whole night na lalayuan na si Vene at Listee. Because I am really afraid. But my brain is telling me not to. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

I heard a knock on the door kaya binilisan ko ang paghihilamos. After wiping my face and tie my hair into messy bun ay lumabas na rin ako. There I saw Vene na naka-cross arm at naka-pandekwatro na naka-upo sa sofa na tinulugan ko.

"What took you so long Milford?" He ask without looking at me and stand up. He walks pass me and closed the comfort room's door. Ang aga-aga ang suplado.

I was planning to go back to my condo at kakausapin ko si Dada. I've made up my mind, I need to talk to my father para maliwanagan sa lahat. I am enlightened naman sa sinabi ni Vene pero I want to hear my father's opinion.

As I arrange my things Dra. Patricia enter the room. Nagpalinga-linga ito at nang di makita ang hinahanap ay sa akin tumingin. Pinagtaasan ko naman sya ng kilay. Aktong magsasalita na sana ako ngunit biglang lumabas si Vene sa cr.

"Hi Venedict! How's your sleep?" Sabi ni Dra. Patricia at agad lumingkis sa braso ni Vene. Hmp! Napaismid naman ako.

Lumingon naman sa akin si Vene at may ngiting tinatago, problema nito? Nahuli nya ba ako sa ginawa kong pag-ismid?

"Fine." Maikling sagot nito sa Dra. at hindi inalis ang paningin sa akin. Agad naman akong bumitaw sa titigan namin dahil naa-akwardan ako at inayos ang sarili ko. Kailangan ko ng umalis, tatawagan ko pa si Dada.

"Uuwi ka na Milford?" Mataray na tanong ni Dra. Patricia.

"Diba obvious?" Tanong ko sa kaniya.

"I'll drive you home Milford." Suhestyon ni Vene pero agad naman akong umiling.

"Thanks Vene, pero kaya ko namang umuwi mag-isa you should rest." Tinapunan ko naman ng tingin si Dra. na ngayon ay masama na ang tingin kay Vene.

"I insist Milford paano-" Vene

"Pwede ba Venedict, hindi naman na yan bata! Makakauwi yan mag-isa! At isa pa you are still weak alam mo ba yon?" Sermon ni Dra.

"But-" Venedict.

"Makinig ka nga sa kanya Vene. I need to go na, you should rest well, madami pa tayong pag-uusapan kaya kailangan mong gumaling."

Kahit gustohin ko man siyang maka-usap at tanungin ng mga katanungang bumabagabag sa akin, kinakailangan niya paring magpahinga. And I really need to talk to my Dada.

When I arrive at my unit dinial ko agad ang numero ng ama ko, nagring naman ito agad at hindi pa sinasagot. Nasa kalagitnaan ako nga paginom ng tubig bago ito sumagot.

"Iha! My goodness! Bakit ngayon ka lang tumawag? Uuwi ka na ba?" Pasigaw niyang tanong sa akin.

"No Dada, hindi ako uuwi. Tumawag lang ako dahil may tatanongin lang sana ako sa iyo"

"Iha, umuwi ka na please...miss na miss ka na ni Moma. Please anak, I'm begging you, please come home. Nag-aalala na ako sa 'yo." Tugon naman ni Moma at halatang alalang-alala. Nasa bahay siguro si Dada ngayon kaya naka-singit sa Moma sa usapan namin ni Dada.

"Moma, I can't nagtatampo pa rin po ako. Kung hindi niyo po iuurong ang kasal ay hindi po ako uuwi. Dada,Moma...I-...I'm old naman para magdesisyon sa sarili ko di ba?" Naiiyak kung tugon.

"What? Hahahaha...Iha, you are just 22! And you think you are old enough?! Huh?! Ganyan ba ang batayan mo? You are so childish! Kaya nga naghire ako ng Personal Bodyguard mo dahil sa rasong iyan!"