Despite of being shocked, naka-labas parin ako ng hospital ng hindi lutang. There are so many questions in my mind, at dahil sa kakaisip ko sa sagot sa sarili kong mga katanungan, ay sumakit na ang ulo ko.
Huminga ako ng malalim at napag-pasiyahan na mag bo-book nalang ako ng grab para makuha ko ang sasakyan ko sa club. I don't know if Vene was already there, o hinintay niya ako.
I was busy typing on my phone about some information for my grab booking when someone approach me and...
"I thought bumalika na ng club"sabi niya na diretsong nakatingin sa mga mata ko. His lazy eyes is looking directly at my soul kaya hindi makatagal ang titig ko sa kaniya. He has this intense and intimidating look kasi.
" The feeling is mutual, kaya nagbook na ako ng masasakyan"
"Cancel it. Let's go." And he then hila me again. I'm so tired of laging hinihila. Pero wala na akong nagawa dahil pinapasok niya na ako sa kotse niya. Hindi nalang din ako nagsalita at umupo nalang doon.
Habang nagda-drive siya napapansin kung lagi niya akong tinitignan. Hindi ko naman siya pinapansin dahil maraming bumabagabag sa akin. There are a lot of questions that I want to ask him. Pero sa tuwing binabalak ko namang magsalita ay umuurong ang dila ko.
"Why are you so silent?"basag niya sa katahimikan.
"Nothing. It's just that, there are so many things that I am thinking right now. Sumasakit na nga ulo ko kakaisip."
"Eh di, wag kang mag-isip. Basic. You know what, there are some questions that are better left unanswered. Bakit? Kasi mae-enlighten ka nga pag nasagot na ang mga katanungan mo, tapos pag may nalaman ka namang bago magkakaroon ka na naman ng curiosity dito. And leads to another question again. It's like a cycle you know, paulit-ulit ka lang mamo-mroblema."mahaba nitong sagot. Pero despite of his advice, my mind is still on chaos. Hindi parin ako napapanatag.
"I don't know Vene, I am so pre-occupied right now."
"Wag ka ngang magseryoso, you're not your old self na gusto ko-I mean your atittude."sabi nito at saka bumuga ng hangin habang nagmamaneho pa rin.
"Kapal nito, di rin kita gusto no! I prefer Listee than you. Oo nga't you are handsome and all, but Listee's different."confident kong sabi. Akala nito sa akin assumera? Bigla namang may sumilay na munting ngiti sa kaniyang labi at bahagyang umiling.
"Speaking of Listee, how is he? Hindi ko na siya nakita matapos ang nangyaring sunog kahapon. Nagkasabunotan pa naman kami, alam mo ba yon?"ngunit mukhang di niya ako narinig dahil bigla siyang may earphones sa kaniyang ears(OBVIOUSLY).
"Peste talagang lalaking to! Di daw sanay na tahimik lang ako, but he had earphones pa! Ewan ko sayo Venedict Rivera! Anong kailangan ni Dada sayo? Spy ka niya diba? Si Listee? Hay, kahit ano pa sigurong pagsisigaw ko rito hindi mo rin ako maririnig."sabi ko sabay cross arm, nang lingunin ko naman ito ay naghe-head bang pa siya. Naku naman.
When we arrive at the Club, it was already 5 at the afternoon. Natagal-tagalan din kasi sa ospital dahil sa dami ng ganap.
Nakita naman agad ako ni Chase kaya dali-dali itong lumabas ng Club. Ang Club kasi na ito is not the kind of Club na para sa mga gustong maglasing, this club is more like a rastaurant na pwede ring snack bar. Transparent naman ang dingding nito kaya agad kang makikita sa labas.
"Kumusta ka naman? Ayos na ba ang kamay mo?" Tanong ni Chase habang nakatingin sa kamay ko. "Tumawag sa akin si Venedict kanina na nabali daw ang kamay mo dahil hinila-hila ka namin. Sorry" he sincerely said at nag peace sign pa.
"Ayos lang yon, para sa susunod ako naman pwdeng bumali sa mga kamay niyo okay ba?" Sabi ko sabay kindat. Luminga-linga naman ako para tingnan si Kent kung naririto pa ba siya pero diko siya makita.
YOU ARE READING
MR.SHE
Ciencia FicciónSYNOPSIS: THERE WAS THIS BOY WHO HID FROM HIS FAMILY IN ORDER TO HAVE HIS FREEDOM. THERE WAS THIS GIRL WHO RUN AWAY FROM HER FAMILY TO REFUSE HER OBLIGATION AND TO PROVE TO HER FAMILY THAT SHE CAN BE INDEPENDENT. AND THERE WAS THIS ANOTHER BOY WHO E...