They are human

Hoofdstuk 1

Pov Rachel

  'Een prinses geboren? En dat moet ons later gaan regeren?!' Roep ik.

  'Dat is wel de bedoeling, ja. Kerngezond trouwens.'

  Hij slurpt zachtjes uit zijn beker, god mag weten wat hij allemaal drinkt uit die oude mok. Mijn man en ik zijn nu al 26 jaar samen, en hij blijft thuis komen met vreemd gekleurde drankjes. Ik heb hem nog nooit gevraagd wat hij precies drinkt, en hij heeft het nooit gezegd.

  Ik ijsbeer over de houten vloer. Ik wil helemaal geen koning, óf koningin. Die koning en koningin moeten dood, en trouwens iedereen die ons zo achterstelt. Maar hoe krijgen we dat ooit voor elkaar. Ik voel aan het bolletje op mijn voorhoofd. Zolang deze bruin is, zal ik nauwelijks iets uit kunnen richten. Ik zucht.

  'Wat had je dan gewild? Een prins?' Zegt hij sarcastisch.

  'Ach, houd je mond. Je snapt best dat als het zo door gaat er niks van ons overblijft. We worden nog eens uitgeroeid!'

  'Laat het, Rachel.'

  Ik kan niet begrijpen dat hij zo dacht. Ik zucht nogmaals en neem plek op een stoel. In mijn ooghoek zie ik twee oogjes om de deur heen gluren.

  'Kan je niet slapen?'

  Hij schudt zijn hoofd en loopt naar me toe. Ik til hem op en zet hem op mijn schoot. Ik aai over zijn hoofd en door zijn haren waarbij ik steeds het diamantje op zijn voorhoofd aanraak. Ik geef hem een kus op zijn kruin. Ik hoop zo dat ik hem een toekomst kan bieden. Maar dat is makkelijker gezecht dan gedaan....

☆☆☆☆☆☆☆☆

Yaaay first chapter! It's a short one but it's just the beginning! Hope you guys enjoy it! ♡