They are human

Hoofdstuk 10

Pov Kinan

  'Perfect! Dit maakt het alleen maar makkelijker!'

  Mijn moeder laat vol enthousiasme een bladijde uit de krant zien. Ik pak het stuk papier van haar aan en mijn oog valt meteen op de afbeelding bovenaan het artikel. Een meisje met blonde haren en een witte jurk zwaait naar de camera. Om haar hals en armen bungelen goud kleurige sieraden. Onder haar blauwe ogen siert een enorme glimlach. Dan lees ik het artikel met bovenaan de titel: Prinses Vermist!
Onze lieve prinses Luana is ontvoerd uit het koningshuis. Zoekt u allen mee naar de vermiste prinses? De vinder en de terugbrenger van het meisje ontvangt van de koning een grootse beloning.....
  Verder lees ik niet meer. Ik weet genoeg.

  'Nee dat is het níet, mam!' Schreeuw ik terwijl ik het stuk papier op de grond smijt.

  Mijn moeder lijkt geschrokken van mijn reactie. Ze begrijpt het niet.

  'Iedereen is nu naar haar opzoek! Niet alleen wij! Wedden dat er nu Bleumonds én Bromonds opzoek naar haar zijn, alleen maar voor de beloning.' Ik zucht en plof neer op een houten stoeltje dat kraakt onder mijn gewicht.

  'Maar als we zeker weten dat ze nu ergens rondloopt, is het toch veel makkelijker?' Zegt mijn moeder hoopvol.

  'Waarschijnlijk loopt ze niet ergens rond maar is ze ontvoerd door één of andere gek.' Ik sla een hand voor mijn voorhoofd en zucht nogmaals.

  'Ze was het echt! Ik weet het zeker!' Zegt een gedempte stem.

  'In het Xanti Woud?' Zegt een brommende stem.

  'Ja echt ik zweer het je, zij was het!'

  Ik trek een wenkbrauw op. Mijn aandacht wordt getrokken door de stemmen van buiten. Dan wordt de deur open gedaan en zie ik de wachter in de deur opening staan.

  'Er is een man voor u die beweert de prinses te hebben gezien.' Zegt hij.

  Nieuwschierig geef ik een gebaar dat hij door mag lopen. De man die naar binnen komt heeft een klein stoppelbaartje, bruine heldere ogen en een oud tuinpak aan, zijn rimpels diep in zijn gezicht gekerft.

  Hij aarzelt terwijl hij onderdanig een paar meter afstand van mij houdt.

  'Wie heb je gezien?' Vraag ik minachtend en ga wat onderuit zitten in mijn stoel.

  'De prinses.'

  'Waar heb je haar gezien?' Zeg ik zo nonchalant mogelijk.

  'In het Xanti Woud.'

  'Hoe zag ze eruit?' Ik gebaar naar mijn moeder dat ze het stuk krant weer op moet pakken, wat ze vliegensvlug doet.

  'Uhm, ze had een wit, blauwe jurk aan en een blauwe mantel in dezelfde....' ik onderbreek zijn zin: 'Nee, vertel iets over haar oog kleur en haarkleur.'

  Hij aarzelt opnieuw.

  'Ik... ik....'

  'Ga maar weg.' Zeg ik terwijl ik een weg-wuif gebaar maak naar de houten deur in de hoek van de kamer. Maar inplaats van weggaan blijft hij staan waar hij staat.

  'Ze had een mantel om en... ze liep over het pad richting de houtwerkplaats en....'

  'En wat deed je dan in het woud, toevallig toen zij er ook was?' Ik verhef mijn stem.

  'Niks, ik was gewoon aan het wandelen, wat ik elke dag doe.'

  Dan is het voor even stil. Hoe kan ik deze man vertrouwen? Ander zijds, waarom niet? Hij heeft geen reden om me iets aan te doen, toch? Ik zucht. Als hij alleen de kleding heeft gezien, kan het elk meisje zijn.

  'Zullen we erheen gaan?' Hoor ik een sussende vrouwen stem naast me zeggen. Ik kijk naar mijn moeder. Als we erheen gaan en ze is het niet, hebben we kostbare tijd verspilt. Gaan we niet en ze blijkt het wel te zijn, dan zal iemand anders ons voor zijn en de prinses uitleveren aan de koning en koningin. Ik moet er niet aan denken.

  'Ja is goed.' Beslis ik dan.

  Ik richt me weer tot de man en sta op uit mijn stoel: 'Maar als ze het niet is, dan krijg jij het zwaar te verduren!'

  De man kijkt geschrokken en angstig naar mij. Maar ik negeer het.

  'Houd hem hier.' Zeg ik kortaf tegen de wachter. Ik wacht nog heel even. Als hij niemand heeft gezien en mij heeft voorgelogen, zal hij zijn uitspraak nu terug trekken, maar hij zegt niks.

  Ik draai me dan om en keer de oude man de rug. Via de achter deur vertrek ik met mijn moeder naar het woud. Op zoek naar de vermiste prinses.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Woooooh new chapter!! ♡