ozay | high

t e n

Can
Günaydın sarışın.

Günaydıın

Can
Hayrolsun bu ne neşe? :)

Hayrolsun mu?
Nedir bu erkeklerin hayrolsun
deme sevdası ya?

Can
Rahatsız mı ediyor?

Ay yok canım,
boşver.
Nasılsın Can?

Can
İyiyim galiba.
Hatta, iyiyim.

Hayrolsun? ;)

Can
Şakamatik.
Sana bahsettiğim bir kız vardı
hatırlarsan,
onla biraz vakit geçirdik
diyebilirim.

Ne güzel. :)

—

Düşmüştü Ayşegül'ülün yüzü. Nedenini bilmiyordu. Oysaki o da iyi bir gün geçirmişti.
Kulise yaklaştıklarında ikisi de telefonları ceplerine koydular.
Ozan'a döndü.

"Kimle konuşuyordun Ozan bey?"
"Bir arkadaş."

"Sandığımdan daha sosyalsin sen." dedi Ayşegül gülümseyerek.
"Sosyal olmamı sağlayan o diyebilirim." dedi Ozan, tekdüzeydi sesi yine.

Alaylıca konuştu Ayşegül.
"Birileri aşık olmuş!"

Şimdi yüzünün düşme sırası Ozan'daydı. Nedensizce Ayşegül'ün böyle düşünmesini istemedi.
"Arkadaşım o." dedi sertçe.

Yürürken biraz hızlanarak önüne geçtiği Ayşegül, adımlarını hızlandırdı Ozan'a yetişmek için.

"Kızdın mı bana?" dedi tatlı bir ses tonuyla.
Ozan'ın bakışları yumuşadı bu ses karşısında, Ayşegül'e döndü bir yandan yürürken.

"Kızmam sana hiç."

"Oo bir sarışın bir esmer!" Ezgi'nin bağırışıyla bölündü Ayşegül'ün bakışları.

"Günaydın Ezgi." Ozan ikisine de başını eğerek kulisteki herhangi bir odaya girdi.

Kapattığı kapıya yasladı başını. Yoktu kimse içeride.
"Olmaz oğlum, yapma. Olmaz."

Uzun parmaklarıyla yumuşacık saçlarını karıştırdı. Öyle hırsla karıştırmıştı ki dağıldı saçları.
"O Güneş sen Ay. Güneş Ay'a sadece bilimsel olarak tutulur."

—

"Hayırdır sabah sabah, kapıda mı karşılaştınız?"

Ezgi ve Ayşegül yürürken, Ayşegül bir yandan Ozan'ı arıyordu gözleriyle. Nereye kaybolmuştu?

"Hm?"
"Ohoo hanımefendi nerelere daldın?"

"Ha yok ya, öyle bakınıyordum. Ne sordun?"
"Kapıda mı karşılaştınız dedim, Ozan'la."
"He yok, kahvaltı etmiştik. Oradan geçtik buraya."

Ayşegül hala etrafına bakarken Ezgi'nin ona sırıtarak baktığından bihaberdi.
Döndüğünde o bakışlarla karşılaştı.
"Niye gülüyorsun?"
"Oğlan bizim kız bizim mi?"