Staring at her pictures.
For the past months na nagkahiwalay kami ni Angela, all I could do everytime I miss her is to stare at her pictures on my phone and reminisce the memories we made together.
It's been six months since we last saw each other. Angela left me here in Manila dahil isinama siya ng parents niya sa Province nila.
She said that they will just do something important there, may kailangan lang daw silang ayusin. It's okay for me at first but when she said that she will not contact me, nagdalawang-isip ako kung makakapayag pa ba akong magkalayo kami. Imagine not having communication with my girlfriend? Anong klase iyon?
Ipinaliwanag niya na mahirap daw ang signal sa Probinsiya nila pero duda pa rin ako. She explained a lot to me dahil hindi kaagad ako naniwala sakaniya. She explained and explained hanggang sa maniwala nalang ako. Naging kampante naman ako dahil parents naman niya ang kasama niya roon.
Hanggang sa dumating ang araw ng alis nila. Of all the things she have said to me bukod sa pagpapaalala niya sa akin kung gaano niya ako kamahal, na alagaan ko ang sarili ko kapag wala siya, isa lang ang pinaka-natatandaan ko at hindi ko nakakalimutan.
'Six months Ken. Wait for six months til we see each other again. At kung natapos na ang six months at hindi pa ako nakakabalik, please visit me there, in the Province.'
That's the last words she said bago sila tuluyang umalis. Leaving me clueless.
Six months na and she's still not back. Kagaya ng sinabi niya, I will visit her in their Province. Actually, nakaalis na ako, papunta na ako sakanila. It will take me 9-10 hours I think para makarating ako sakanila. Yes, matagal, ganon ka-layo. But I don't mind it dahil kapalit naman non ay ang makita ko siya.
I can't wait to see her. I really miss her. I wonder how she is. Kamusta na kaya siya?
Hindi ko na napansin pa ang oras. Nasa Probinsiya na pala nila ako. It's already four in the afternoon dahil maaga ako kaninang umalis ng Manila.
I know where their house is kaya doon ako dumiretso. Their house is still the same but why is it so quiet?
"Tao po" sabi ko sabay katok sa pinto nila.
It takes a while bago iyon bumukas. Angela's Lola welcomed me.
"Hi po Lola, kamusta na po kayo?" pangangamusta ko sakaniya.
Bahagya pang nagulat si Lola. Maybe she didn't expect that I will go here, hindi siguro nasabihan ni Angela.
"K-Ken, ayos lang ako. Naparito ka?" tanong niya.
Napangiti naman ako. Pinapasok na niya ako sa bahay nila. I thought nag-aabang na si Angela rito pero wala. Napakatahimik ng bahay.
"Where is Angela po? Kamusta na siya?" tanong ko kay Lola.
"Angela?" Lola looked so confused. Tumango naman ako.
I see sadness in Lola's eyes nang mabanggit ko si Angela pero hindi ko alam kung anong dahilan non.
"Hindi mo ba alam? Hindi ba niya sinabi sayo?" Lola asked back.
Pati ako ay nalilito na. "Ang alin po?" naguguluhan kong tanong.
"W-Wala na siya."
Natigil ako saglit nang marinig ko ang sinabi ni Lola. Pero agad din akong nagpilit ng ngiti tsaka umiling-iling.
"Then where is she Lola? Pupuntahan ko po siya." I said.
Lola just shake her head. "Wala na si Angela. P-Patay na siya Ken."

BINABASA MO ANG
SB19 Oneshot Collection
FanfictionHere's a collection of SB19 Oneshots. Hope you enjoy it! WARNING: This book contains matured scenes. Read at your own risk.