༄ 𝘏𝘰𝘰𝘥𝘪𝘦 𝘉𝘰𝘺 | 𝘕. 𝘙. 𝘒.

017

Ni-ki POV

Papunta na ako sa room namin nang may narinig akong ingay sa may likod ng canteen. Tahimik akong sumilip doon at nakita ko si Seoyeon at si Soo-ah at may isa pang babae.

"Ano bang ginagawa mo Soo-ah?!? Bakit mo siya sinusuntok?!" sabi ni Seoyeon "Hindi kinukuhanan niya ako ng pera" sabi ni Soo-ah na maarte "Wag kang mag sinungalaing nakita ko ng dalawang mata ko! Mag pa-playing the victim ka pa! Kala ko ang bait mo...... Akala ko lang pala yon. Mabait ka lang kapag ibang tao kaharap mo" galit na galit na sabi ni Seoyeon "Paano nga kung totoo sinasabi mo? Anong gagawin mo? Sasabihin mo sa mga teachers? Sa principal? Hindi mo yon magagawa. Nakuha ko na ang tiwala nila." sabi ni Soo-ah na mapangasar.

Pupuntahan ko na si Seoyeon nang sinampal ni Soo-ah ang sarili niya at humiga sa sahig. 'May sayad ba yong babaeng yon' isip-isip ko.

"Seoyeon!" sigaw kong nagaalala. "Ni-ki si Seoyeon sinam-" di ko siya pinatapos. "May saltik ka ba? Nakita ko ung ginagawa mo. Wag mo nga idamay dito si Seoyeon. Kung galit ka sakin, sakin mo ibuhos galit mo wag sa taong mahal ko!" sigaw ko sa kanya at umalis na siya pati na din ung isang babae.

Seoyeon POV

"May saltik ka ba? Nakita ko ung ginagawa mo. Wag mo nga idamay dito si Seoyeon. Kung galit ka sakin, sakin mo ibuhos galit mo wag sa taong mahal ko!". Ha? Ano daw? Mahal niya ako? Teka lang pano kumalma. Kinikilig ako pota! Ayoko namang maging assuming kase di lang naman ako ung mahal niya. Mga kaibigan niya, pamilya niya.........
Ni-ki bakit mo ba ako pinapaasa huhu.

"Seoyeon, Seoyeon, Seoyeon. SEOYEONNNN!" naputol ang aking iniisip nang sumigaw sakin si Ni-ki.
"Iniisip mo pa din ba ung kanina? Wag kang magalala nandito ako para protektahan ka." sabi ni Ni-ki at ngumiti. Nararamdaman kong umiinit ang pisngi ko dahil sa kilig. Mukha na akong kamatis ngayon takte buti na lang natatakluban ng buhok ko.

"Tara na malalate na tayo oh" sabi ko sa kanya. Tumango na lang siya at ngumiti.

362 words
- 𝘛𝘰 𝘣𝘦 𝘤𝘰𝘯𝘵𝘪𝘯𝘶𝘦𝘥