༄ 𝘏𝘰𝘰𝘥𝘪𝘦 𝘉𝘰𝘺 | 𝘕. 𝘙. 𝘒.

010

Ni-ki POV

"Hi my name is Park Soo-ah, please take care of me"

She's back, all of the efforts of moving on from her, she's here to destroy my life again.

Time skip Lunch
Lee Seoyeon POV

"Uyy ganda ng transferee noh?" tanong ko sa kanila "Ano kayang sabon gamit non? Baka pedeng humingi?" sabi ni Ji-woo "Balita ko related daw yon kay Ni-ki." sabi Ha-eun "Tss san mo naman nasagap yan" tanong ko kay Ha-eun "A-ah w-wala narinig ko lang" sabi ni Ha-eun "Ahhhhhh..... Ok" sabi ko

'weird' iniisip ko.

Ha-eun POV

Alam kong iniisip nyo na may kinalaman ako dito, oo alam ko ang nangyari kay ni-ki at soo-ah.

Best friend ko kase si Soo-ah dati, binubully kase sya doon sa may rooftop ng school namin nung elementary.

Flashback
4th grade

"Tss panget panget mo may lakas loob ka pang umamin" sabi nung isang babae "Alam mo namang i rereject ka umamin kapa!" sigaw nung isa "Hoy! Tantanan nyo sya papunta na si principal!" pananakot ko at tumakbo sila "Ayos ka lang ba?" tanong ko sakanya "Oo di naman malalim sugat ko" sabi niya "Tara dalhin na kita sa clinic" sabi ko at inalalayan sya "Ano nga pala pangalan mo?" tanong ko "Soo-ah, Park Soo-ah" sabi niya at ngumiti. " Ha-eun, Kim Ha-eun" sabi ko ng nakangiti.

Fast forward
6th grade

Pupuntahan ko si Soo-ah para tanungin kung sasabay siya saking umuwi nang may narinig akong nag uusap "Bat mo ba kaibigan yung Ha-eun na yon?" sabi nung isa na boses babae "Hindi ko yon kaibigan nohh, ginagamit ko lang yon para mapalapit kay Ni-ki" sabi naman nung isa na parang boses ni....

Soo-ah

"Sisirain ko buhay niya pati nadin yung kay Ni-ki" sabi ni Soo-ah at tumawa na parang maniac.

Ung 3 years friendship namin napunta lang sa wala ouch. Un na lang talaga masasabi ko.
Simula nung marinig ko na yon kay Soo-ah iniwasan ko na sya. Pero nagawa padin niya pinaplano niya.

Umamin si Ni-ki na gusto niya si Soo-ah at sabi naman ni Soo-ah may gusto din siya kay Ni-ki.

Nasa kotse kami noon ni Ni-ki, nakaset up na ung bomba na nilagay ni Soo-ah para patayin kaming dalawa ni Ni-ki. Galing kami noon sa bahay nila Soo-ah para bumisita, nung di kami tumitingin ni Ni-ki ay nilagay niya ang bomba sa compartment. Paalis na kami Ni-ki noon at nag paalam siya kay Soo-ah. Mga ilang minuto ang nakalipas ay sumabog na ung kotse na sinasakyan namin ni Ni-ki.

Ni-ki POV
Sumabog yung kotse namin na sinasakyan at tumalon agad ako palabas ng kotse. Ang laki ng galos ko sa braso nasabugan kasi ng bomba. "Ahhhhh ang sakit" gumapang ako para maabot ang cell phone ko at tinawagan ang 911. Hinanap ko si Ha-eun dahil ayokong mawala siya dahil nandiyan siya para sakin, makalipas ang ilang minuto ng paghahanap ay hindi ko siya mahanap 'Sorry tita pero di ko mahanap si pinsan'. 'Buti nakaligtas pa ako' iniisip ko habang nakasakay sa stretcher.

Yon yung dahilan kung bakit ako palaging naka hoodie.

Ha-eun POV
Ako? Buti nakaligtas ako may kumuha sakin at nag alaga sakin ng ilang araw at ibinalik na din ako sa mga magulang ko. Nung nalaman ni Soo-ah na buhay pa kami ni Ni-ki ay nagalit siya at pinplano ulit gumanti.

"Ha-eun, Ha-eun!" sabi ni Seoyeon sakin at bumalik na ako sa katotohanan "Lalim ata ng iniisip mo ah" sabi ni Min Jung "A-ah hindi, kain na lang tayo" sabi ko sa kanila.

615 words
- 𝘛𝘰 𝘣𝘦 𝘤𝘰𝘯𝘵𝘪𝘯𝘶𝘦𝘥
(Madami na yan, baka bukas na lang ulit ako mag update hehe byee!)