....
1 saat sonra kapının sesine uyandı. Biri ısrarla kapıya basıyordu.
"Hangi gerizekalı bu yaa?" Diye söylendi. "Aaa belki Kuroodur" sanmıyordu ama içinde bi umut vardı saçma bi şekilde.
Aşağıya indi kapıyı açtıktan sonra gelen kişinin yüzünü görmek için taaaa Allah katına bakması gerekti.
-Lev... Burda ne yapıyorsun?
Sırığı gördüğüne hiç sevinmemişti.
-Kenmasan! Haah burdaymışsın. Bir şey olmadığına sevindim. Seni çok merak etmiştim. Aradım 2-3 kere ama açmadın. Bende evine geldim
-Beni niye arama gereği duydun ki?
-E bugün pazar ve bizim pazar günleri antrenmanımız var Kenmasan^^ Kuroo seni arayamayacağını söyledi. Sanırım kavga etmişsiniz ("aslında kavga etmenize baya bi sevindim" diye geçirdi içinden) Sonra ben seni aradım fakat açmadın. O yüzden Hinatayı aradım senden haberi var mı diye. Biraz kötü olduğunu ve seni arayacağını söyledi. Fakat açmamışsın. Merak ettim o yüzden geldim yanına. "Beni cidden çok korkuttun Kenmasan. Senin için hep endişeniyorum"
Kenma antremanı tamamen unutmuştu. Fakat hatırlasa bile bugün gitmezdi. Baya bir halsizdi çünkü.
-Lev ben bugün gelmeyeceğim. Bensiz antreman yapabilirsiniz.
-Aa olma öyle şey Kenmasan. Hadi hemen üstünü giyin de gidelim. "Seni voleybol oynarken görmeyi çok seviyorum amaaa:("
-Hayır dedim ya. Gelmek istemiyorum sanırım hastalandım biraz. Lütfen git artık ben biraz daha uyumak istiyorum.
-Kenmasan neyin var?
Lev elini bir anda Kenma'nın alnına koydu.
-Kenmasan inanmıyorum! Yanıyorsun resmen hemen yatağına geç ben ise ilaç alıp geliyorum hemen.
Kenma gerçekten de ateşler içerisindeydi. Ama Lev söylemese fark etmeyecekti. "Lev lütfen antremana geri dön ve Kuroo'ya bir şey deme. Ben yarın iyileşirim okula ge...."
Lev kapıdan çıkıp koşmaya başlamıştı bile. Kenma "ne kadar sinir bir insan bu yaa" diye geçirdi içinden.
Yatakta yatarken kapı açılma sesi duyuldu. Ardından da Lev'in sesi:
-Kenmasaaan! Ben geldim. İlaç getirdim sana (ve kendimi ( ͡° ͜ʖ ͡°))
-Tamam Lev çok teşekkür ederim.
-Önemli değil merak etme. Şimdi hemen gitmem lazım. Kuroo çok kızacak yoksa bana
-Lev... Lütfen Kuroo'ya bir şey deme.
-Merak etme söylemem. Kedinin peşine falan takıldım derim. "Ki yalan değil benim küçük kedim^^"
-Tamam. Teşekkür ederim. Yarın görüşürüz.
-Kenmasan.. Cidden çok endişelendim senin için. Akşam bir daha gelmemi ister misin?
-Hayııır. Yalnız kalmak benim için daha iyi. Gelmene hiiiç gerek yok. "Lütfen gelme. Yalvarırım gelme"
Lev ufak bi sırıttı.
-Peki o zaman Kenma. İyileşmeye bak görüşürüüüz.
Lev bir anlığına durdu Kenma'nın suratını süzdü. Çok güzel geliyordu gözüne. Ardından durdu ve Kenma'nın alnına öpücük kondurdu.
....
Kenma gözlerini kocaman açtı
-NOLUYO BE! NE YAPIYORSUN?
-Eheh özür dilerim Kenma. Bir anda gözüme tatlı geldin. "Arkadaşlar" arasında olur değil mi öyle?
-Olmaz. Lütfen bir daha olmasın. Çok kötüydü
Lev biraz kırılmıştı ama olsundu
-Tamam Kenmasan. Geçmiş olsun sana.
-Git artık hadi. Bay bay.
Kenma kapıyı kapattı. "NOLUYO LAN İKİ GÜNDÜR? HOŞLANACAK YA DA ÖPECEK İNSAN MI BULAMADINIZ?"
Kenma bir hışımla Lev'in aldığı ilaçları çöpe attı. Onları içmek istemiyordu. Odasına çıktı ve yorganı tekrar kafasına kadar çekti. Titriyordu çünkü çok üşüyordu. "En iyisi uyuyayım"diye düşündü. Dün gece gördüğü kabuslar aklına geldi. Korkunçtu. Hatta birinde Kuroo'ya bir şeyler oluyordu ama tam anısayamıyordu şu anda. Anımsamak da istemiyordu zaten. Yastığına sıkıca sarılıp uykuya daldı tekrardan.
.
.
.
.
.
Lev hızlı hızlı yürüyordu. Bir nevi koşuyordu. O bacaklarla zaten azıcık hızlansa koşmuş oluyordu.
Yürürken Kenma'yı ve Kuroo'yu düşündü:
"Kuroo acaba küçük kediciğe ne yaptı? Hastalanmış falan.. Gerçekten takımdan atılmayacağımı bilsem bir tane yapıştırırdım Kuroo'nun suratına. Sinir oluyorum. Kuroo Kenmayı hak etmiyor. Kenmasan gibi harika bir insan kesinlikle Kuroo gibi bir aptalı hak etmiyor. KUDURUYORUM SİNİRDEN"
Lev antreman yerine varmıştı. Kuroo onu kapıda bekliyordu. Endişeli görünüyordu.
-Lev! Kenma nerde?
-Bir şeyi yokmuş. Sadece kötü hissettiğini söyledi. Gelmeyecekmiş. Ama yarın okulda görüşürüz dedi yeni yarın görürsün onu.
-Anladım. Hadi içeri geç antrenmana devam edeceğiz.
Lev kafasını tamam anlamında sallayıp içeri girdi. Aklı hala Kenmadaydı ama. Onu öptüğü için mutluydu fakat Kenma öyle gözükmüyordu.
"O zaman bir dahakine dudağından öperim ve benden hoşlanması için elimden geleni yaparım. Yeter ki beni sevsin. Onu Kuroo'nun elinden alıcam.. Kuroo Kenmayı hak etmiyor!
Selaaaam. Hikayeye neden Lev'i ekleme gereği duydum bilmiyorum. Birazcık saçma olmuş olabilir.
Lev'i normalde severim fakat yazarken sinir oldum :/
Umarım beğenirsiniz ^^
