Yakut Melek ve Safir Şeytan || Birinci Kısım ||

2.

Hiçbir şey yapmıyordum . Ne ağlamak , ne avazım çıktığı kadar bağırmak , nede kıpırdama . . . Hiçbir şey.

Kadın'ın beni izlediğini ve ellerinin ceplerinde hazır beklediğini görebiliyordum. Sanırım orda bir iğne saklı . Bu yaşadığım ağani şokla neye uğradığımı şaşırmış hareket etmek dursun konuşamıyordum bile.

"Frisk tatlı- "
"Nerde ? "
"Anlamdım "
"Kütüphane . . . Bir kütüphaneye ihtiyacım var nerde bulabilirim."

Kadının cevabıma çok şaşırdığı çok belliydi . Sanki ondan bir uzaylı bulmamı istemiş gibi bakıyordu bana.

"Üzgünüm Frisk ama malesef buna izin veremem . Serumun kolundayken sıkıntı çekebilirsin "
Ona attığım bakış herşeyi açıklıyordu . Bu numaraya kanmamıştım . Tekerlekli sandalyelerde bu demiri sabitleyecek yerler olduğunu biliyordum. Kadın en sonunda derin bir nefes aldı ve tekerlekli sandalyeyi ayarlamaya başladı . Herşey tamamlandıktan sonra serumu oraya yerleştirdi ve beni sandalyeye oturtup dizlerime bir battaniye serdi ve sandalyeyi sürmeye başladı.

Dışarı çıktığımda etrafıma bakındım. Gerçi pek bir şey olduğu söylenemezdi.
Beyaz duvarlar ve onu takip eden krem rengi duvarlar dışında . Etraf bomboş ve kasfetliydi. Sanki terk edilmiş bir yetimhane gibi.

Aşağı doğru inerken bir saat gözüme takıldı. 20.30 du . . .
İlerlemeye devam ederken bir kızın sanki burada olduğuma hiç sevinmemiş gibi bir hali vardı.

Bir süre daha ilerledikten sonra bir kapının önünde durduk. Kadın bana baktı ve " Malesef burda seni bırakmak zorundayım . Revir odasını boş bırakamam ." Dedi ve tam gidecekken bana tekrar baktı ve " Bu arada adım Violet . Bir şey olursa çağırırsın zaten kime sorsan bilir " dedi ve gülümseyip gitti.

İçeri girmek için sandalyenin yanındaki tutma yerlerinden tutup aşağı doğru ittim.
"Lütfen , yalvarırım rahat bırak kardeşimi" içeri girdiğimde bu ağlama ve yalvarma seslerini duyup birazda içeri hızlı girdim. Içeride üç tane zorba kız olduğunu tahmin ettiğim kişiler ve iki tanede ; biri siyah beline kadar gelen saçları , üstünde mor bir elbise ve çok güzel ama şuanda ağlamaktan buruşan bir yüzü vardı. Diğeri ise yine beline kadar gelen kızıl saçları , beyaz bir teni ve korkmuş bir yüzle iki zorba tarafından tutulup makasla elbisesini kesilmesini izliyordu.
Bu tablo içimi çok acıttı . Kimse bir insana böyle davranamazdı.

"Rahat bırakın onları !!!" Diye bağırdım . Kızların dikkatini fazlasıyla çekmiştim . Küçük kızı bırakıp bana doğru şaşırmış bir şekilde ama bir o kadarda sinirli görünerek bana bakıyordu . En sonunda yanıma geldi ve bana bakıp "Bak sen şu işe . Demek hayatta kalmayı başardın . Ama merak etme o sandalyeden kalkman bir gününü alır ve yarın bu bağrışına pişman olacaksın." Dedi ve grubunu kısa bir el işareti yapıp gitti diğer ikiside onu takip etti.
Buda neydi böyle. Ne demek hayatta kalmayı başardın ?

"LİZ !! İyi misin bir yerin kesilmedi değil mi?!."
"Abla ben iyim merak etme "
Bunlar olurken ben de onları izliyodum sonunda böyle rahatsız edici birkaç dakika geçtikten sonra adını bilmediğim kız yanıma geldi ve bana dikkatlice sarılıp küçük bir hıçkırık krizine bıraktı kendini. Ve bu olurken "Teşekkür ederim . . . Çok teşekkür ederim." Diye mırıldanıyordu ve En sonunda adının Liz olduğunu öğrendiğim kız ablası'nın yanına geldi ve onu rahatlatmaya çalışmak için bir şeyler geveledi .

" Abla sakin ol bak hiçbir şeyim yok bana vurmadılar bile sadece elbisemi kestiler "
"Liz anlamıyorsun . Seni korumam gerekirken öylece dondum kaldım . . . Ben berbat bir ablayım."

"Hayır değilsin" ilk kez söze dahil oldum . "Herkes hata yapar ve yüzünü gördüm . Belli ki seni bel altı yerden vurmuş . Kafana takma. Bu arada ben Frisk. " neden adımı bu kadar erken söyledim bilmiyorum ama aradan çıksın istedim.
Kız yavaşça ayağa kalktı . Hafif bir tebessüm ederek "Tekrar teşekkürler. Bende Lam ve bu da kız kardeşim Liz , zaten duymuşsundur."