Sherlock Holmes - 1. Cilt

Sherlock Holmes'ün Anıları | 11

SON VAKA

Dostum Sherlock Holmes'un sahip olduğu özel yetenekleriyle ilgili sizlere aktarabileceğim son satırları yazmak için kalemimi bir kez daha elime alırken, gerçekten de içim kan ağlıyor. Bizi şans eseri bir araya getiren ilk vaka olan 'Kızıl Dosya'dan itibaren, çok ciddi uluslararası sorunlar doğurabilecek 'Kayıp Antlaşma' olayının çözümüne kadar onunla yaşadığım olağanüstü maceraların bir dökümünü oluşturmak için çaba göstermişimdir, ama üslubumun gerçekten de yetersiz olduğunun ve Holmes'un inanılmaz yeteneğinin tam olarak hakkını veremediğimin hep farkındaydım. Amacım, orada durmak ve geçen son iki yılın kapatamadığı yaraları açan olaydan hiçbir şekilde bahsetmemekti. Ama yakın bir zaman önce Albay James Moriarty'den gelen ve kardeşinin anısına haksızlık edilmiş olduğunu savunduğu mektubu yüzünden kendimi kalemi tekrar elime almaya zorlanmış bulunuyorum. Olayları, tam meydana geliş şekilleriyle halka sunmaktan başka çarem kalmadı artık. Meselenin aslını bilen tek kişiyim bu dünyada ve artık saklı kalmalarına gerek kalmayan bir zamanın gelmiş olması beni sevindiriyor. Bildiğim kadarıyla yalnızca üç kez hakkında bir şeyler yazıldı: 6 Mayıs 1891'de Journal de Geneve'de, 7'sinde İngiliz gazetelerin haber sütunlarında ve en son olarak da bana gelen mektupta. İlk ikisi son derece üstünkörü değinmişti olaya, sonuncusuysa, şimdi sizlere göstereceğim gibi, gerçeklerden tam olarak sapmış bir yazı. Benim görevim, Profesör Moriarty'yle Bay Sherlock Holmes'un arasında geçen olayları bütün gerçekliğiyle ilk kez gözler önüne sermektir.

Hatırlanacağı gibi, Holmes'la son derece yakın olmama rağmen, evliliğimden ve doktorluk yapmaya başladığımdan beri ilişkimiz biraz değişmişti. Araştırmalarında bir arkadaş istediği zamanlarda bana yine de gelmesine rağmen bu ziyaretler giderek azalıyordu, hatta sonunda, 1890 yılında sadece üç vaka kayıt edebilmiş olduğumu fark ettim. Aynı yılın kışı ve 1891'in ilkbaharında, son derece önemli bir meselede Fransız hükümeti için çalışmış olduğunu gazetelerden öğrendim. Narbonne'den ve Nimes'ten olmak üzere iki adet not almıştım Holmes'tan; Fransa'da uzun bir süre kalmayı planladığını anlatan iki not. Onun için Nisan'ın 24'ünde, akşamüzeri muayene odama girdiğini görmek beni oldukça şaşırttı. Her zamankinden daha zayıf ve solgun göründüğünü hemen fark ettim.

"Evet, son zamanlarda kendimi fazla yordum," diye konuştu, sözlerimden çok yüz ifademe cevap olarak. "Oldukça stresli zamanlar geçirdim. Kepenklerini kapatmama bir itira-zın var mı acaba?"

Odadaki tek ışık, kitabımı okumak için yakmış olduğum lambadan geliyordu. Holmes, duvara yapışarak kepenkleri kapattı ve sürgülerini de kapatmayı ihmal etmedi.

"Bir şeyden mi korkuyorsun?" diye sordum.

"Evet, öyle diyebilirsin."

"Neyden?"

"Silahlar ve kurşunlardan."

"Ne demek istiyorsun?"

"Eminim ki, hiçbir şekilde boşuna heyecanlanmayan bir adam olduğumu bilecek kadar iyi tanıyorsundur beni Watson. Tehlikede olduğunda bunu reddetmek, cesaretten çok aptallıktır. Ateşin var mıydı?" Sigarasının dumanını, sanki sağladığı gevşeklik bir hediyeymiş gibi çekiyordu ciğerlerine.

"Bu kadar geç geldiğim için senden özür dilemeliyim," dedi. "Ayrıca evini, arka bahçenin duvarından tırmanarak terk etmeme izin vermeni istemek zorunda olduğum için de özür dilerim."

"Sevgili Holmes, bütün bunlar ne anlama geliyor?" diye sordum.

Elini bana doğru uzattığında, lambanın ışığında elinin kanadığını gördüm.