My best friends' brother

~Chapter 3~ Αυτό θα είναι ένα πολύ μακρύ ταξίδι

Ωραία. Πολύ ωραία. Και τι θα κάνω εγώ τέσσερις ώρες ταξίδι με τον αδελφό τους που ούτε καν έχω γνωρίσει ποτέ μου;

Νομίζω υπερβάλεις λιγάκι. Στο κάτω κάτω το να γνωρίσεις και κανένα αγόρι πέρα απ' τον σκύλο σου καλό θα σου κάνει.

ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΓΌΡΙΑ ΕΚΤΌΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΣΚΎΛΟ ΜΟΥ

Όπως;

Όπως... να μη σε νοιάζει και να κοιτάς τη δουλειά σου

Έχεις ξεχάσει πως εξαιτίας σου υπάρχω ας πούμε;

Ποο και δεν έχεις κανένα mute κουμπάκι κάπου;

Ψιττ καλημέρα Κάτα σε φωνάζει εδώ και ώρα η μάνα σου

Τι είπες;

Μ:"Καταλίνα σου μιλάω εδώ και κανένα πεντάλεπτο άκουσες τίποτα από αυτά που σου είπα;;"

Κ:"Ε; Α ναι ναι συμφωνώ έχεις δίκιο."

Μ:"Πάλι στον κόσμο σου ήσουνα βρε Κάτα μου; Τέλος πάντων, αυτό που σου έλεγα και με έγραφες είναι πως θα μου λείψεις και για ότι χρειαστείς πάρε με τηλέφωνο εντάξει;"

Κ:"Ναι μαμάκα μου και μένα θα μου λείψεις."αγκαλιαζόμαστε και της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.

Μ:"Να περνάς καλά και να με παίρνεις και κανένα τηλέφωνο που και που."

Κ:"Το μόνο σίγουρο."της απαντώ και την χαιρετάω καθώς κλείνει ο καταπέλτης και επιβιβάζομαι στο πλοίο.

Καταλίνα από δω και πέρα είσαι μόνη σου. Λοιπόν συγκεντρώσου. Που σου είχε πει ότι θα τον συναντήσεις η μητέρα σου;

Ιιιιιιιιι. ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΤΗ ΡΩΤΗΣΩ. ΤΕΛΕΙΑ και δεν ξέρω Χριστό για εκείνον πως υποτίθεται ότι θα τον αναγνωρίσω; Πφφ ωραία πάμε στα τυφλά αποο την πρώτη είσοδο και μετά βλέπουμε.

Ανεβαίνω την σκάλα, δίνω το εισιτήριό μου στον ελεγκτή, το κοιτάει λιγάκι και μου επισημαίνει πως πρέπει να κατευθυνθώ όλο ευθεία μέχρι να φτάσω στο πρώτο σαλόνι.

Κοιτάω το εισιτήριό μου και βλέπω πως η σειρά και θέση που αναγράφεται είναι F13.

Φτάνω στο πρώτο σαλόνι και αρχίζω να ψάχνω, λίγο χαμένη, να βρω τη θέση μου έτσι ώστε να καταφέρω να βρω και τον αδελφό των κοριτσιών, που ούτε το όνομα του δε θυμάμαι.

Πριν προλάβω όμως να ξανακοιτάξω το εισιτήριό μου, ένα ψηλό, μελαχρινό, με καταπράσινα μάτια αγόρι, εμφανίζεται μπροστά μου και με ρωτάει:

Αγόρι:"Εσύ θα πρέπει να είσαι η Καταλίνα σωστά;"

Έμεινα να τον κοιτάω για λίγα δευτερόλεπτα αφότου ξυπνήσω απ'τον λήθαργό μου και απαντήσω:
"Ν-ναι εγώ είμαι αυτή. Και συ πρέπει να είσαι ο αδελφός των διδύμων"συνεχίζω

Ένα αχνό γελάκι του ξέφυγε και ύστερα απάντησε"Ηλίας" και μου έδειξε τις θέσεις μας.

Είχε περάσει περίπου μισή ώρα και εγώ καθόμουν άβολα παίζοντας με το κινητό μου. Εκείνος με αγνοούσε μιλώντας στο τηλέφωνο του με κάτι φίλες του για ένα ταξίδι που είχαν πάει και γύρισαν την προηγούμενη μέρα και για κάτι "γκομενάκια" που έριξε.

Νταξει. Ασχολίσατο.

Ηλίας:"Δεν μιλάς πολύ."είπε λήγοντας το τηλεφώνημά του

Κ:"Ε;"

Η(λίας):"Εννοώ, τόση ώρα είσαι 'δω και δεν έχεις πει κουβέντα εκτός από όταν συναντηθήκαμε στο πλοίο."

"Δεν χρειάζεται να μιλάω εγώ πολύ εσύ μιλάς αρκετά και για τους δυο μας"του αποκρίθηκα και συνέχισα να διαβάζω μια ιστορία στο wattpad.

"Ωπ βγάζει και γλώσσα. Για χαλάρωσε λιγάκι και φάε την φρουτόκρεμά σου μικρό."απάντησε με αυτάρεσκο βλέμμα

"Μικρό είναι αυτό που έχεις στο παντελόνι σου"του ειπα ξαφνιάζοντάς τον στιγμιαία με την απάντησή μου.

Το βλέμμα του όμως, όταν συνειδητοποίησε τι είπα, αντικαταστάθηκε με ένα πονηρό χαμόγελο και την ανταπάντηση
"Θα ήμουν παραπάνω από πρόθυμος να σου αποδείξω το αντίθετο"

Έμεινα άναυδη με την απάντησή του καθώς αυτή δεν ήταν σίγουρα η αντίδραση που περίμενα.

"Να σου πω δεν μπορείς να συνεχίσεις τα τηλεφωνήματά σου και να με αφήσεις στην ησυχία μου όπως πριν;"

"Μπαα, αυτό είναι πιο ενδιαφέρον"αποκρίθηκε γελώντας

Γιατί βρε Παναγίτσα μου από όλα τα άτομα που θα μπορούσαν να με συνοδέψουν, με αυτόν βρήκες και με παράτησες;

"Και νόμιζα ότι έχω να κάνω με λυκειόπαιδο, αλλά αποδείχθηκε πως η συμπεριφορά σου μοιάζει πιο πολύ με νηπίου."

"Κοπέλια, θέλω να ηρεμήσεις λίγο γιατί πολύ αέρα έχεις πάρει για πρώτη γνωριμία και θα στον κόψω."

"Θέλω να σε δω να προσπαθείς."του απάντησα και έβαλα την ζακέτα μου για μαξιλάρι έτσι ώστε να κοιμηθώ.

Αυτό θα είναι ένα πολυυ μακρύ ταξίδι.

Γεια σας αναγνωστάκια μου(ότι να ναι) τι κάνετε πως είστε;
Αυτό ήταν ένα σχετικά μικρότερο κεφάλαιο αλλα πιο τζουσι κατά την γνώμη μου και έρχονται κι άλλα:)

Μείνετε συντονισμένοι...

Φιλάκιαα