My best friends' brother

~Chapter 7~ Τι κάνεις εσύ εδώ;

Κοίτα κει το σπαστικό με κοιτάει με το ηλίθιο νικητήριο βλέμμα του.

Ε:"Ψιτ κοπελιά μην χαλιέσαι. Ένα παιχνίδι ήταν και λογικό να σε νικήσει αφού-"

Κ:"ΟΚΕΥ ΟΚΕΥ νίκησε το καταλάβαμε." αναφώνησα αγανακτισμένα.

Όσο το συνεχίζουν εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο.

Η:"Θα μπείτε στο αμάξι να φύγουμε ή θα φύγω μόνος;"

Χ:"Τώρα μισό να μαζέψουμε τις πετσέτες και τις ρακέτες που ΕΣΥ έφερες και παράτησες στην άμμο."

Η:"Καλά καλά άντε γρήγορα όμως."

Γρήγορα. ΓΡΉΓΟΡΑ. ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

Χ:"Γλυκέ μου αδερφούλη. Άμα θες να τα μαζέψουμε πιο γρήγορα ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΒΟΗΘΑ ΜΗ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΗΣΩ."

Μπράβο το παιδί μου. Κάνε με περήφανη...

Μας κοίταξε γελώντας και είπε:
Η:"Καλό περπάτημα."

Έβαλε μπρος το αμάξι και έφυγε.

Τ:"Ηλία ρε πλάκα έκανα." ακούστηκε η φωνή του Τεό

Κ:"ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΑΝΕΧΕΣΤΑΙ ΑΥΤΟΝ;" φώναξα δείχνοντας τον δρόμο και πιο συγκεκριμένα την θέση όπου λίγο πριν βρισκόταν το αυτοκίνητο.

Τ:"Αυτός τώρα που πήγε; Δεν είναι εκείνος που σας έφερε;"

Ε:"Δεν μας παρατάς λέω 'γω και συ."

Τ:"Έλεγα να σας γυρίσω εγώ, αλλά..."

Χ:"Έλενα σκάσε γιατί θα σε βάλω να με κουβαλήσεις μέχρι το σπίτι."

Ε:"Καλά." ξεφύσηξε

*Στο αμάξι του Τεό*

Κ:"Και τελικά τι είπε όταν το είδε;"

Χ:"Φώναξε 'ΧΡΙΣΤΙΝΑΑΑ', αλλά εγώ είχα φύγει από το σπίτι χαχα."

Τ:"Χαχα είναι σίγουρα αδελφός σου. Φτάσαμε."

Ε:"Επιτέλους."

Τ:"Επόμενη φορά εσένα, θα σε αφήσω να γυρίσεις με τα πόδια."γελάσαμε εγώ και η Χριστίνα με τα λόγια του.

Ε:"Δεν θα υπάρξει επόμενη φορά." αναφώνησε βγαίνοντας από το αμάξι.

Κ:"Μην την ξεσυνερίζεσαι. Θα έχει τα νεύρα της από πριν."

Χ:"Σ' ευχαριστούμε που μας έφερες."

Τ:"Και θα το ξαναέκανα." μας έκλεισε τον μάτι, έκανε αναστροφή και απομακρύνθηκε από το σπίτι.

Χ:"Ρε είσαι σοβαρή, τι σε έπιασε πριν με τον Τεό. Δεν υποτίθεται ότι παιζόταν κάτι μεταξύ σας;"