"Alo, Mert hala evde misin?"
"Evet, neden?"
"Hiç! Ya sitenin karşısındaki parka gelsene!"
"Tamam, sonrada sinemaya gider miyiz?"
"Olur. Görüşürüz:"
"Bye"
ve telefonu kapattım. Şu an Luke'la yolda balonları alacağımız bir parti evine gidiyoruz. Emir ve James pastayı hazırlatacaklar. Herkese süpriz olsun istiyorlar. Alp ve ikizler Mert'e hediye almaya gidecekler. Derek ve Burak da bizle geldiler. Balonları seçmeye başlamıştık ki Mert aradı;
"Ya kızım nerdesin, seni beklemekten odun oldum"
Ben gayet cool takılarak;
"Zaten odundun!"
"Ya tamam geç o konuyu da filme geç kalıyoruz."
"İyi geliyorum. Bye"
"Bye"
Sonra arkamı dönüp Luke'a
"Ben gitmek zorundayım. Siz beni burada bırakın, gidin." gibi şeyler zırvaladıktan sonra bir taksi çağırıp Mert'in olduğu alışveriş merkezine gittim. Benim görevim Mert'i oyalamaktı.Diğerleri daha kolaydı, en azından ben öyle olduğunu düşünüyordum. Ayrıca umarım beni korku filmine filan götürmez çünkü hayatımda en nefret ettiğim şey korku filmi ve kebaptır.(evet, doğru duydunuz kebaptan sevmem.) Neyse Mert'in yanına gittim, bana ilk kebap yemeği ve sonra da korku filmine girmeyi teklif etti. Yemeği başka bir yerde yemek için ne kadar yalvarsam da başaramadım zaten sinema biletleri daha önceden alınmış. Neden hep ben neden?????? Neyse, bu filmin tek iyi tarafı 3 saat olmasıydı, böylece kuzenlere bol bol zaman kazandırmış oldum. Film, durup durup insanları öldüren şeytan bir bebekle ilgiliydi. Ve bana gaaaaayet anlamsız geldi. Arada Mert'in yanından ayrılıp Luke'u aradım. Bana herşeyin yolunda olduğunu hatta evde oturup televizyon seyrettiklerini söyledi. Bu da iş bana kaldı demekti. Onlara Mert'in arkadaşlarını aramalarını söyledim. Ve doğum günü patisine hazırdık. Sadece şu lanet olasıca filmin bitmesi gerekiyordu!
