Chapter 22
After 6 years...
Marami na ang nagbago sa loob ng anim taon. Anim taon na din simula nang mawala si mama, i still feel sad about it but i tried to not think about negative things. I think my mama is now happy with my papa.
"Ang tragic naman pala ng break up nyo." napabalik ang tingin ko kay Katalina ng sabihin nya iyon. Yeah, our love story is tragic, kaya nga mabuti na nahinto na iyon. "Paano kapag nagkita ulit kayo?" parang may kung ano sa dibdib ko ang nabuhay nang tanungin nya iyon.
I never think about that...as of now but if we met again, i am sure that he has his own family now, and i will be happy for them, kahit na masama ang ginawa ng pamilya niya sa pamilya ko lalo na sa nanay ko.
"H-hindi ko iyon iniisip." napaiwas ako ng tingin nangmay mapanuksong tingin ito na binigay saakin. Narinig ko ang paghinga nito ng malalim bago ako tabihan at yakapin ako mula sa bewang. Sinandal nito ang ulo sa balikat ko. "You're so brave, Astraia. I don't imagine myself going through that challenges." napangiti nalang ako dahil doon.
Katalina is always with me simula ng lumpiat kami sa Paris. Pagkatapos ng libing ni mama ay sumama na ako kay Tita Shiela papunta dito dahil dito daw sya nakatira. Kapitbahay namin si Katalina noon na Pilipino din pala. Katalina and Tita Shiela are always with me, hanggang sa makapanganak ako sa anak ko.
My son is now five years old and he's very serious but sweet, just like his dad. He looks like his father so much that i envied because i carried him for 9 months and he will looked like his father.
"Mommy! Mommy!" napatingin ako sa pinto ng marinig ko ang pag sigaw ng anak ko habang nasa likod nya si Katalina na mukhang hinahabol ito. Agad itong umupo sa lap ko at yumakap ng mahigpit, tinago nito ang mukha sa leeg ko.
"What is it ,baby?" tanong ko habang hinihimas ang buhok nito. He looked at me, he has a brown eyes just like his father. "Tita Katalina is chasing me like a giant." pagsusumbong nito. Napatingin naman ako kay Katalina na ngayon ay tumatawa na.
I rolled my eyes at her bago bumaling ng tingin sa anak ko na ngayon ay kanina pa pala nakatingin sa akin. "Sino kasama mo pag punta dito?" tanong ko sakanya. "Lucas" maikling sagot ko, parang hudyat naman iyon dahil biglang pumasok sa loob si Lucas habang may mga bulaklak na hawak. "Baby, what did I told you?" tanong ko sakanya.
He pouted. "Ok, I'm with TITO Lucas." parang napilitan pa ang boses nito.
Nagkita ulit kami ni Lucas noong isang taon palang si Kio, he's now an architech here in Paris. He walked towards me and handed me the bouquet of flowers. 'Thanks" nakangiting sabi ko sakanya. He kissed my cheeks I heard a low groaned of my son, palihim naman akong napangiti.
"Congrats on your successful runway." napangiti namanm ako dahil doon. Kakatapos lang ng runway for Tita Cynthia's clothes. "Thank you, I thought you wouldn't come."
"I would not miss it, especially if you are the one who will walk on that stage." Lucas confessed his love to me years ago but he knows that I am focus on my son because Kio is only five years old.
Nasa hallway na kami nang makasalubong namin si Deiva, she's one of Tita Cynthia's model and she walks earlier to. "Hey, nice walk." bati nito nang makita kami, hawak nito sa kamay ang anak nito na si Stratus, he's Kio's classmate.
"Thanks, you too." sagot ko din.
Nag-usap pa kami hanggang sa magyaya na si Stratus na umuwi na. Kio and Stratus gave each other a man hug before holding my hands again. Napangiti naman ako dahil nagkita sila ng bestfriend nya.
Nang matapos akong maglinis ng katawan ay napatingin ako sa kama. Nakahiga si Kio sa kama habang mahimbing na naututlog. I laid beside him and hugged him tightly. Hindi mawala sa isip ko ang tinanong ni Katalina kanina.
What if magkita sila ni Kio? Alam kong hindi ko matatago habang buhay si Kio mula kay Nereus but there are so many what if running to my mind right now. If that time comes I would probably let Kio meat his father.
Ipipikit ko na sana ang mga mata ko nang marinig ko ang pag ring ng phone ko kaya agad ko itong kinuha mula sa side table ng kama namin. I tapped Kio's legs when he moved a little before i pick up my phone.
"Hello?"sagot ko sa tawag.
"Hey, Astraia it's Tita Cynthia. I'm sorry to wake you up, I know it's late but i really need to ask you this."
"What is it, Tita?"
"Gusto kong umuwi ka ng Pilipinas dahil may gaganapin akong Fashion show doon and I will also ask Deiva about it. Inuna kita dahil mas kailangan ko ng time kumbinsihin si Deiva because alam mo naman iyon takot na ata umuwi sa Pilipinas." napahagikhik ako dahil doon.
"I'll think about it po." sagot ko bago ibaba ang tawag. Napatingin ako kay Kio na mahimbing pa din ang tulog. Kanina ko lang iniisip tapos ngayon na agad mangyayari, nagbibiro ka ba? Pag umuwi kami ng Pilipinas malaki ang posibilidad na magkita kami Nereus.
"Daddy" napatingin ako sa anak ko na nakapikit pa rin pero tinatawag ang daddy nya.
I brushed his hair using my fingers and kissed his forehead. "You're dreaming of daddy?" malambing na sabi ko bago bumalik sa pagkakahiga sa tabi ni Kio. "I love you baby, always remeber that!"
Fate mus have been playing with me again. If that time comes that you want to meet your father,I will let you meet him, but i don't think i can forget all the things his family done to my mother. The day he walked away I promise myself that I won't let him manipulate my heart.
