[ Justin's POV ]
Hawak ko na ang dalawang braso nya. Umiiyak sya, may dugo sa gilid ng labi. I smashed her against the nearest wall. "Ilang taon kang nagtago?" I asked through gritted teeth.
Patuloy parin sya sa pag-iyak. Hindi nya sinasagot ang mga tanong ko. "Maawa ka. Please. Im begging you, Justin. Tama na." she begged again.
I boomed a sarcastic laugh sa sinabi at pakiusap nya. Was she even serious? "Geez, mom! You're such a prize." Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa mga braso nya . "Ikaw, i'll ask you. Did you ever stop hurting me, huh?" halos di ko na ma-control ang kamay ko. My nails were digging into her skin at nanginginig ako sa galit.
"Tama na." she whimpered.
"Fuck off!" I screamed.
"Tama na please. Nasasaktan na ako, anak please!" she kept pleading.
Anak.
Pagkatapos ng ginagawa nya sakin may lakas ng loob pa syang tawagin akong 'anak'. What a fuckwit.
"Don't give me that shit." hinawakan ko ang baba nya, making sure she's looking into my eyes. "Tingin sa'ken." sabi ko pero di nya ito ginawa. "Tingin!" ulit ko, tightening my grip. Narinig kong humikbi sya .
My mom looked at me "A-anong gagawin mo?" takot na bulong nito.
Pinunasan ko ang luha nya pati narin ang dugo sa gilid ng labi nya "I'll kill you," I whispered in her ear as I felt her stiffened. Inalis ko ang hibla ng buhok na tumatakip na sa mukha nya. She cried louder. "Ssshhh... Quiet now, " pagtahan ko sa kanya. Hinay hinay kong binuksan mula sa itaas ang bawat butones ng damit nyang suot, not breaking the eye contact. I was making sure that this bitch remembered every single thing she did to me as I was doing so. I stopped after the third button at agad syang binitawan. Dahan-dahan akong umatras papalayo sa kanya.
In the background, naririnig ko ang mga wangwang ng sasakyan ng mga pulis. Neighborhood probably heard my mom's pathetic cries and called the fucking cops.
Kinuha ko ang baril sa bulsa ko at itinutok ito sa may dibdib nya. "Magkita nalang tayo sa impyerno," bulong ko. Narinig ko itong umusal ng anak. "Bullshit," I commented. "You lost every fucking right to call me that right after what happened." paalala ko sa kanya incase nakalimutan nya.
Napalingon ako sa pinto nang may marinig akong kumatok at nagpakilalang pulis ang mga ito, my gun still aiming for her exposed chest. I rolled my eyes at tumingin ulit sa kanya. "They're here. Let's finish this already." I said, my voice coated with sarcastic boredom. Naririnig ko parin ang marahas na pagkatok ng mga pulis, announcing that they would break the door down 'pag 'di ko pa ito binuksan after ten seconds.
"Nagmamadali ang mga pulis. Let's just continue this heart to heart mother-son talk in hell." bago ko paman marinig ulit ang nakakairitang boses nya, pinaputok ko na ang baril. The bullet went straight right into her chest. Tumalsik ang dugo nya sa sahig. Napasapo ito sa dibdib nya na kung saan dumeretso ang bala. Hinay hinay syang napaupo. I saw the pain in her eyes and I remembered the pain she gave me too.
Biglang nanghina ang mga tuhod ko. I just killed my mom. Finally I got rid of the person who ruined me and my whole life. It felt so good. Parang nawalan ng tinik ang puso ko.
I heard the door's loud crash pero wala akong pakealam. I was busy admiring my work in front of me.
Nanghihina parin ako habang nakatingin sa dibdib nyang duguan. Then I just felt someone grabbed my hands at sinelyahan to ng mahigpit na mahigpit. Handcuffs, what else?
Wala na akong lakas para lumaban. Pakiramdam ko ang hina-hina ko. I kept on staring at my mom who's currently lying on the floor drowning with blood.
Biglang lumabo ang paningin ko. Nakatingin parin ako sa kanya. She mouthed sorry before she slowly closed her eyes.
Sorry my ass.
"Wag nyo syang pakawalan!" I heard someone screaming.
Iba-ibang boses ang naririnig ko pero labung-labo na ang paningin ko. Bigla akong may naramdamang sakit na tinusok sa leeg ko. I hissed, feeling my whole body turning even weaker.
"Justin McCann, sa wakas nahuli ka na." ang huling boses na narinig ko bago nawala sa kawalan.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
So, I'd like to inform you guys that this story's whole chapters one to three were edited. I started writing this when I was only 14, so expected na ang pangit talaga ng pagkakasulat , as in ANG PANGIT TALAGAAAAAAAA 😂 But I can assure you guys na the overall of the story ay 'di ko binago. Feel free to read and vote. Thank you 😘
Twitter: @grasyambivert // @grasyambivert94
BINABASA MO ANG
Change Me
Romance"Simula sa araw na 'to, bilang na ang mga araw mo," panimula ni Justin McCann. "Tapos?" "You only have 60 days left," "Anything else?" "60 days to live, I mean," he added. "At ako mismo ang papatay sayo," that, let that sink inside your brain.
