One touch (sexting sequel)

Κεφαλαιο 6

Μαρία Pov
Μπαίνουμε στο σπίτι και τρέχω κατευθείαν χωρίς δεύτερη σκέψη να αγκαλιάσω τον πατέρα μου. Έχω να τον δω από την τελευταία του επίσκεψη στην Αμερική, το προηγούμενο καλοκαίρι.

«Καλε εσύ μεγάλωσες».

Βγαίνοντας από την αγκαλιά του, πηγαίνω κατευθείαν στην Εύη. Μετά τον γάμο, έχω έρθει ακόμα πιο κοντά με την μητριά μου. Πλέον την βλέπω σαν φίλη μου και ξερει τα περισσότερα αν όχι τα πάντα για μένα, και είναι τέρμα υποστηρικτική.

Η μικρη Στεφανία που πλέον μόνο μικρη δεν είναι, καθώς είναι κιόλας 14 χρονών, με κοιτάει με δέος αλλά και δισταγμό. Έχει να με δει και αυτή από τον γάμο, 4 χρονια πριν, γιατί δεν την άφηναν να ταξιδέψει μέχρι την Αμερική. Είναι η τελευταία που αγκαλιάζω αλλά το κάνω τοσο σφιχτά που η μικρη νόμιζε ότι θα την έπνιγα ή κάτι τέτοιο.

«Πέρνα μέσα κοριτσι μου»

Λέει σε άπταιστα αγγλικά η Εύη στην Χάνα, η οποία καθόταν κάπως άβολα στο κατώφλι του σπιτιού κρατώντας ακόμα την βαλίτσα της. Παρά την αυτοπεποίθηση της, η Χάνα είναι ένα ιδιαίτερα ντροπαλό άτομο όταν πρόκειται για άτομα που δεν ξερει τοσο καλά.

«Γεια σας»
Κάνει χειραψία με τον πατέρα μου και την Εύη και αγκαλιάζει φιλικά την Στέφι.

«Η Χανα μιλάει ελληνικά. Όχι τέλεια, καθώς δεν μεγάλωσε εδώ, αλλά αρκετά καλά...ο πατέρας της είναι Έλληνας.»

«Να σου μιλάμε στα ελληνικά γλυκιά μου ή προτιμάς τα αγγλικά;»

Η Εύη απευθύνεται στη Χανα πάντα με χαμόγελο.

«Όπως σας βολεύει»

Ο Άλεξ απλά μένει ακίνητος, και εντελώς αμίλητος. Κοιτάει αμήχανα το πάτωμα και τρίβει τα χέρια του, προσπαθώντας να το παίξει αδιάφορος. Ξέρω όμως καλά ότι κάθε άλλο παρα αδιάφορος είναι από την όλη υπόθεση.

«Κορίτσια, μη σας κρατάμε έτσι, πηγαίνετε να αφήσετε τα πράγματα σας στο δωμάτιο της Μαρίας και κατεβείτε να φάμε. Έχει φτιάξει δείπνο η Εύη και είμαι σίγουρος πως θα σας αρέσει.»

Ο πατέρας μου, παίρνει τον πρώτο σάκο και τον ανεβάζει στον επάνω όροφο. Ακολουθώ εγώ με την κοπέλα μου. Το καινούργιο σπίτι είναι αρκετά διαφορετικό, δεν παύει όμως να είναι πανέμορφο. Δεν ειχα την ευκαιρία να παρατηρήσω καθόλου την διαδικασία της μετακόμισης, οποτε δεν ειχα δει και καθόλου το τελικό αποτέλεσμα. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι πίνακες ζωγραφικής, γνωστών καλλιτεχνών, και το σαλόνι, όπως και το υπόλοιπο σπίτι από ότι Κατάλαβα έχει ένα γενικά μινιμαλιστικό ύφος.
Το δωμάτιο μου, στο οποίο με οδήγησε ο πατέρας μου είναι ένα αρκετά μεγαλύτερο δωμάτιο από εκείνο στο προηγούμενο σπίτι. Το κρεβάτι ήταν διπλό με ουρανό και ροζ κουνουπιέρες, κάτι που ενώ υπό αλλες συνθήκες θα φάνταζε παιδικό, ήταν στην πραγματικότητα μια παιχνιδιάρικη διάθεση στο δωμάτιο. Οι τοίχοι λευκοί όπως και τα έπιπλα. Μια ντουλάπα κανονικού μεγέθους, τίποτα υπερβολικό, ένα μικρό γραφείο για τον υπολογιστή κυρίως και μια ραφιέρα για καλλυντικά και τα σχετικά.
Το μόνο που με παραξένεψε ήταν η έλλειψη βιβλιοθήκης δεδομένου ότι έστειλα αρκετές κούτες με βιβλία με μεταφορική από την Αμερική.