"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DAHAN-dahan akong napaatras nang marinig ko ang mga sinabi niya, lalo na 'yung huli. Akma rin siyang hahakbang palapit nang itaas ko 'yung kanang kamay ko para pigilan siya. Natigilan naman siya nang makita ang nag-aalangan kong ngiti at bahagyang pag-iling. Napakunot siya. Marahil ay nagtataka sa itsura ko.
Hanggang sa hindi ko na napigilan at tinakpan ko ang bibig ko. Mas lalong nagsalubong ang kilay ni Poknat nang mapansin din ang pagyugyog ng balikat ko.
"Anong nakakatawa?" tanong niya sabay pumanewang. "May nakakatawa ba sa sinabi ko, Remison?"
Huminto ako sa pagtawa. "Bakit kailangang tawagin mo ako sa buo kong pangalan?"
"Huwag mong ibahin ang usapan," naniningkit niyang sabi. "Hindi mo pa rin ba gets? Ako talaga, ako talaga ang para sa'yo." Tinuro niya pa ang sarili niya.
Hindi ko na nakayanan pa at mas lalong lumakas ang pagtawa ko. Sa inis niya'y sumimangot siya na akala mo'y batang naagawan ng kendi.
"Poknat, kailangan mo ata magpa-ospital dahil mukhang may sira na 'yang utak mo," sabi ko na nakatawa pa rin. "Ang kapal din naman ng apog mo para sabihin mo na mahal kita. Saan nanggaling 'yon?"
Nagmistulang kamatis ang pisngi niya, ang sarap pisilin, nanggigil pa naman ako sa kanya ngayon pero pinigilan ko 'yung sarili ko.
Napahawak siya sa dibdib at umaktong natutumba. "Ang sakit... Ang sakit-sakit mo magsalita!"
Huminto ako sa pagtawa at sumeryoso. "Kung biro 'yon, pwes hindi nakakatuwa." Dali-dali akong naglakad paalis pero mabilis din siyang nakaharang sa'kin.
"Teka lang, teka lang!" pigil niya sa'kin. "Hanggang kailan mo ba ako babastedin? Bata pa lang tayo binabasted mo na ako, ah! Wala ka bang kapaguran?!"
"Nanunumbat ka ba?" humalukipkip ako. Akma siyang sasagot nang matigilan kami parehas nang maramdaman namin kung sino ang paparating.
"Hey, Poknat," bati ni Miggy sa kanya saka ito tumingin sa'kin. "Remi."
"Uy, Miggy, ikaw pala 'yan, nandito ka rin pala sa party," sabi ni Poknat na normal at natural pa rin ang kilos. Akala mo wala siyang pinagsasasabi kanina.
"What are you, guys, up to?" tanong ni Miggy habang nakapamulsa. Ano kayang trip niya kung bakit niya tinanong 'yon, 'di ba niya nakitang nag-uusap kami?
"Ah, wala naman, nagkukwentuhan at nagpapahangin lang kami ni Mingming," sabi ni Poknat saka tumingin sa'kin, bigla ba naman niya akong hinampas sa balikat.
"O-oo," sagot ko tuloy.
Tumingala bigla si Miggy. "Great night to watch some stars, huh." Bigla ko tuloy naalala 'yung huling memorya na magkakasama kami bago siya ulit bumalik noon sa Amerika, 'yung mga panahong wala pa siyang saltik. Remi, ang bad ng word mo kay Miggy, sabi tuloy ng kunsensya ko.
