"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"BRAZIL? Japan?"
"Brazil, teh."
Marahil ay magtataka ang mga nakakarinig sa'min kapag nagtatanungan kami ng 'Brazil o Japan?', simula kasi nang mangyari 'yung insidente sa CR ay iyon na 'yung naging code namin kapag tinatanong namin sa isa't isa kung natagusan kami.
Kapag 'Brazil' ibig sabihin berde pa rin 'yung likuran ng palda namin at kapag 'Japan' ay may tagos ka na.
Simula rin nang mangyari ang insidenteng 'yon sa CR ay hindi na kami napaghiwahiwalay.
Pakiramdam ko nga hulog sila ng langit noong mga panahong natagusan ako.
Dahil kung nagkataon ay baka pinulot na ako sa kangkungan.
Mabuti na lang kaagad akong tinulungan noon ni Burma, 'yong mataba at malaking bulas. a
Ang totoong pangalan ni Burma ay Teresa Burmada, naiinis nga siya kasi pang-lola raw 'yung pangalan niya kaya pinalayawan siyang 'Burma' noong elementary.
Tunog maton 'yung Burma, wala kasing nagtangkang mambully sa kanya noon dahil sa katabaan niya. Si Burma ang pinakamatangkad sa'min, singkit siya at makapal ang labi, medyo kulot si Burma kaya palagi siyang nakapony tail at nakasuot ng hairband na may malaking ribbon. Obyus naman na libangan 'ata ni Burma ang kumain. Pangarap daw niyang maging artista sa TV.
"Tara, kain tayo," ang paboritong linya ni Burma.
Si Aiza naman ang pinakamaliit sa'min, buong pangalan pa lang niya na Aiza Maligaya ay halatang palagi talaga siyang masaya at hyper. Malaki ang mga mata, manipis ang kilay (inaahit niya 'ata), palaging nakalipgloss na pink, at naka-bun ang buhok niya na may headband. Kahit na maliit ay halatang palaban si Aiza, matinis ang boses, at grabe kung tumawa (malaki rin kasi 'yung bibig niya). Frustrated singer at dancer daw siya.
"Pakingshetening naman!" at palamura nga pala si Aiza, sa kanya ko narinig ang mga kakaibang mura na 'yon.
At si Honeylyn Conde o Honey, tunog matamis ang pangalan niya pero sa totoo lang ay mukha siyang 'emo' na may pagkakikay. Bagsak na bagsak ang mahaba niyang buhok kaya tuloy natatakpan 'yung isa niyang mata. Makapal din 'yung eyeshadow niya at palaging madilim ang kulay ng labi niya. Madalas daw siyang puyat kakatext sa boypren niya (oo, grade six pa lang may boypren na siya na nakilala niya sa text), kaya tuloy ang laki ng eye bags niya. Hindi halata sa itsura ni Honey pero girl scout siya—laging handa.
"Miss Conde, baka naman gusto mong itali 'yang buhok mo ako ang naiinitan sa'yo!" palaging linya ng teacher namin sa values dahil naiirita siya sa buhok ni Honey.
Noong una nakakapanibago na sila ang mga nagiging kasama ko araw-araw. Ako kasi ang pinakatahimik sa'ming apat at kahit na marami kaming kaibahan sa isa't isa ay nakapagtatakang magkakasundo pa rin kami.
Mabuti na nga lang din dahil sa kanila ako nasama dahil parang alam na alam na nila ang galawan sa public school. Lahat kasi silang tatlo ay nag-aral lang sa public elementary school malapit dito sa school namin kaya kabisado na rin nila 'yung pasikut-sikot sa labas.
