Je't aime, My Captain (Pilot Series #1)

CHAPTER 13

“You did what, Liya? Fall inlove with your c-cousin?”

Gusto kong tumawa sa naging reaction niya ngunit hindi ko magawa. Nakatayo siya sa harapan ko dala ang seryoso ngunit gulat na awra niya.

“What you’ve heard is right, Lexis. I did fall in love on him. I did fall in love on my fucking cousin. You may see it disgusting but for me it’s not.” His expression didn't change at all.

Hindi ko ikahihiya na nagkagusto ako sa pinsan ko. It’s my heart, my feelings. Sino sila para diktahan ako kung sino ang para sa akin o ang hindi para sa akin?

Sa murang edad ko natoto akong magpahalaga ng mga bagay-bagay. Natoto akong magmahal at natoto akong magpakatotoo sa sarili ko.

“So that’s explain why!” maang na sabi niya habang nakatitig sa mukha ko. Napakunot ang noo ko. Ano ang ibig niyang sabihin? Kapag siya ang nagsasalita para talagang sasabog utak ko sa pag-iisip. Palagi niya akong binibitin.

“What do you mean by that, Lexis?” Tanong ko sa kaniya. Nakakunot ang noo ko.

He put his two hands into his pocket. “That’s explain why you seems being... caring over him. Again, it’s making me jealous again and again, Liya. Ang rami kong kaagaw pagdating sa iyo.” His voice seems frustrated. Ngunit ang mukha niya’y seryoso lang nakatingin sa akin.

“AND your words always make me stunned. Over and over again. And I curse you for that, Lexis.” Seryoso kong sabi sa kaniya. I raised my one eyebrow.

Akala niya siya lang ang nagugulat sa mga nangyayari? Lumaki ang mata niya at umawang ang kaniyang bibig. Hindi niya inasahan na sasabihin ko iyon. What a cute reaction.

“That’s what I react when you said that you’re jealous, Lexis. Now it’s a tie.” Nakangiting sabi ko sa kaniya. I wink at him. I am pertaining to his cute shock reaction.

Now we’re tie. Hindi sa lahat ng oras ako nalang parati ang nagugulat. Nakakabaliw iyon. Kung mababaliw man ako syempre isasama ko si Millexis para doon kami magkagustuhan at magkaanak sa mental. Char.

“By the way! Pumunta ka lang ba rito para sabihing nagseselos ka? Tibay mo ah! Ilang oras binyahe mo. Ganda ko naman.” Pang-aasar ko sa kaniya. I love teasing him. I want to see his other reactions.

I change the topic. Hindi ako sanay sa mga ganoong eksena kanina para lang akong kumakanta sa harap ng entablado. Nakakagulat na nakakahiya.

“That’s the main reason why I came here. But...” Bitin niya sa akin. I pouted my lips. Bakit may pero pa?

“Pero, ano?” Tanong ko sa kaniya.

Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa akin. “But I’m also here to get you. Let’s go home together.” He kissed my cheeks.

What? Is he serious?! Is he even thinking that I also want to go with him? Char landi pa.

“Okay!”

Bumukas bigla ang pintuan nitong kwarto. Iniluwa nito ang aking mga kaibigan na alam kong kanina pa nakikinig sa usapan namin ni Lexis.

Hindi pala soundproof ang kwarto ng bawat hospital na ito. Paano nalang kong may makaisip na gumawa ng milagro? Edi huli sa akto. Buti nalang hindi ko naisip na gawin iyon rito. Char.

“WHAT OKAY?! ANG BILIS MO NAMANG NAKASAGOT. PARANG HINDI PINAG-ISIPAN. PERO PINAG-ISIPAN NGA BA?” Malakas na sabi ni Heradawn. Nakaduro ang isang hintuturo niya sa akin. Naka teary eyed ang mga mata niya.