Stressed Out² | Jung Jaehyun √

•final•

∗

"Pozitif! Yemin ediyorum pozitif."

Bora elindeki testi sallarken Areum gözlerini devirdi.

"Yemin etmesen de inanırdık."

Heyecanla odanın içinde bir o taraga bir bu tarafa gidip gelirken Seoyun kolundan tutup oturttu.

"Başın dönecek. Sicheng'i çağırayım, bekle. Şimdi mi söylemek istersin?"

Bora başını sallarken Areum da odadan çıktı.

"Jaehyun aşağıda mı?"

Seoyun başını salladı. "Bana baksana bir. Yüzün düştü senin sanki?"

"Yok o nereden çıktı?"

"Yalan söyleme. Az önce gülüyordun. Söylesene."

Areum iç çekti. "Herkesin çocuğu var. Yarın Alice de gelip hamileyim diyecek gibi hissediyorum."

Seoyun gülmeye başladı.

"Çok özendiysen sen de yap bir tane."

Areum cevap vermedi. Onun yerine dışarı çıktığında derin bir nefes aldı.

"Evi aldık da yuvayı kuramadık. Eksik hissediyorum."

"Bunları Jaehyun'a da söylemeni bekliyorum."

Jaehyun'a doğru ilerlerken gülümsedi Areum. "Belki.."

Seoyun Sicheng'e bir şeyler söyleyip içeri girmesini sağlarken Areum vücuduna çarpan rüzgarla titredi.

"Eve gidelim mi?"

Jaehyun fark ettiğinde sordu, Areum ise başını salladı. Arabaya bindiklerinde Areum saçlarını topladı.

"Açsan bir şeyler yiyelim."

Jaehyun ona bakmamaya ve yola odaklanmaya çalışırken konuştu. Her hareketini izliyordu.

"Pek aç sayılmam."

Areum düğün salonunun önünden geçtiklerini fark etti.

"Doyoung ve Yujin.. mutlu olacaklar mı?"

Jaehyun başını salladı. "Birlikte oldukları sürece, mutlu olurlar. Ama Jungwoo'ya ne olacak bilmiyorum."

"Jungwoo zaten başkasını seviyor," Areum dayanamayıp söyledi.

"Onunla konuştum. İyi biriydi ve o da evlenmeyi istemiyordu."

"Ben o gün olanlara hâlâ inanamıyorum. Ortalık birbirine girdi sadece bir kaç dakikada."

Areum derin bir nefes alıp camdan dışarı baktığında Jaehyun bir restauranta doğru sürdü

"Önce yemek yiyelim."

∗

Sanki birinden kaçıyor gibi, Jaehyun Areum'un elinden tutarak yavaşça kapıdan girmesini sağlamıştı.

"Niye liseli ergenler gibi davrandığını sorabilir miyim? Burası bizim evimiz, yakalanacağımız bir ebeveyn falan yok."

Jaehyun durup ona döndü.

"Cidden mi?"

"Evet, sanki evine gelmişiz de annene babana görünmemek için saklanıyor gibiyiz."

Jaehyun bir şey demeden elinden çekiştirip koltuğa oturttu.

"Bora hamile mi?"

Areum başını salladı. Bir süre aralarında sessizlik devam etti.

"Sen kaç tane çocuk istiyorsun?"

Jaehyun gülmeye başladı, hâlâ onun elini tutarken kızın yüzüne yaklaşıp cevap verdi.

"Daha evlenmedik bile."

"Soruyorum sadece."

"Sen kaç tane olsun isterdin?"

Areum derin bir nefes alıp yanıtladı. "Dört."

"Biraz fazla değil mi? Bir ya da iki demeni bekliyordum."

"Biliyorsun ailedeki tek erkek çocuk olarak büyüdüm ve pek iyi bir şey olduğunu söyleyemem. Bu yüzden.."

Jaehyun yüzüne eğilip kısa bir an dudaklarını birbirine bastırdı.

"Beni anlıyor olmalısın. Sen de teksin." dedi, Jaehyun geri çekildiğinde. O ise sadece başını salladı.

Areum gülümseyerek ellerini onun ensesine çıkardı. Yüzleri hâlâ birbirine yakınken Jaehyun'u şaşırtacak o soruyu sordu.

"Çocuk yapalım mı?"

∗

Merhaba 🥺🥺

Umarım finali beğenmişsinizdir, 14. kez tekrarlıyorum ki son yazmakta pek iyi değilim 🤧

Bu fici de burada sonlandırdığıma göre, Yujin×Doyoung çifti için bir kurguya başlıyorum profilimden bulabilirsiniz :")

Kendinize çok iyi bakın ve sağlıcakla kalın, sizi seviyorum 💙