-Bum,bugün taburcu oluyorsun,o kadar mutluyum ki.
-Bende,babam gelecek mi yanıma?
-Babanı aramamı ister misin?
-Evet.
-Ben hemen geliyorum.
Jonghyun,odadan çıktığında telefonunu eline aldı.Kibum'un babası onu yanında istemiyordu ama bir kez daha şansını denemek istiyordu.
-Alo,Mr.Kim nasılsınız?
-İyiyim,bir şey mi oldu?
-Kibum sizi özledi hem de çok,bir kez de olsa Kibum'a sarılıp ona şefkat gösteremez misiniz?
-Hayır,benim Kibum diye bir oğlum yok.Doğruyu ona söylersin artık.
-Peki efendim ama kapatmadan önce son bir şey demem gerek.
Kibum,şuan hastanede.2 haftadır hastanede ve sizin yüzünüzden az kalsın ölüyordu,çok kan kaybetmişti hatta bunu kanıtlamak için iğne izimin fotoğrafını gönderebilirim.
-Bunları Kibum sana ezberletiyor değil mi?
-Hayır,doğruyu söylüyorum.Kibum hastanede ve bir hafta yoğun bakımda kaldı.
-Benim bu yalanlara karnım tok,Jonghyun.Artık Kibum'a abilik yapmayı bırak.
-Pekala.
Telefonu kapattı Jonghyun.Yutkundu ve Kibum'un yanına gitti.
Kibum'un ellerini kendi elleri arasına aldı ve konuşmaya başladı.
-Kibum,baban seni istemiyor.
-Hmm,peki.İstenmemeye alıştım sonuçta.
-Böyle deme.Hadi giyin ve çok mutlu ol onlara inat.
-Peki Hyung.
Kibum kıyafetlerini giydi.Jonghyun ona baktığında burnunu sıkmaya engel olamadı.
-Çok tatlı oldun.
-Bebek gibi mi görünüyorum?
-Evet,bebek gibi görünüyorsun.
-Kibum,sana bir şey açıklamam gerek.
-Peki.
-Biz kardeş gibiyiz ama ben senden hoşlanıyorum.Bu duygular normal mi?
-Sanırım bende.Artık sen benim hem abim hem de sevgilimsin.Ayrıca çok normal.
-Evet,seni seviyorum.
-
Selam Dostlar,
Feels geçirmeceee.
Hoşçakalın:)
