Nyx • Pietro Maximoff

4

Yeniden selam! Nyx'in yeni bölümüne hoş geldiniz^^

Medyadaki şarkı benim için çok özel, çünkü Nyx'e bu şarkı sayesinde aniden gelen bir ilhamla başlamıştım. Taslaklarda böyle ani patlamalarla başladığım 20 kadar hikaye var, dürüst olmak gerekirse bunun da öyle olacağını düşünmüştüm ama sanırım konusu daha akıcı olduğundandır ki ilerledi.

Başlamadan önce oy verirseniz beni çok mutlu edersiniz:)

Uyarı! Bölümü yazalı baya zaman oluyor, yazım tarzım pek iyi değil, bilginize.

"Uyanıyor!" Beyaz ışıklar gözlerimi acıttığında duyduğum ilk kelime buydu.
Ellerimi gözlerime götürüp siper ettim ışıklardan. Birkaç saniye sonra alıştığında yavaşça çektim ve karşımda bana içten bir gülümsemeyle bakan Conan'ı gördüm.

"Neler oldu?" Diye sordum titreyen uykulu sesimle. Gülerek yerinden kalktı ve yatağımın kenarındaki boşluğa oturdu. "Başardın Carissa, başardın. Deneylerin ilk aşamasını geçtin."

"Daha devamı mı var bunun?" Sesim isyan ediyordu resmen.

"Merak etme. Hepsi bu kadar ağrılı olmayacak." Yüzündeki güler ifade kendini merağa bıraktı. "Carissa, orada ne oldu?"

"Bilmiyorum, her şey çok karmaşıktı." Dedim sinirbozukluğuyla, ona hatırladıklarımı anlatmayacaktım tabii ki.

"Pekala, kendini zorlama. Deneylerin sonraki adımları güçlerini kesfetmekle ilgili olacak. "Güçlerim mi? Ne gibi güçler?" Merakımı gizleme gereği
duymamıştım.

Güldü, onun da çocuklar gibi sevindiğini biliyordum. Sonuçta ilk defa biri hayatta kalmıştı.
"Bunları şimdilik bilmiyoruz, ama o akışkan sıvı sıradan bir şey değildi. Bak, ben inançlı biri değilim, ama sadece sen hayatta kaldıysan, bunun bir sebebi vardır."

Lafını bitirdikten sonra odadan çıktı. Bu oda önceki gibi beton değil de, tam tersi bir hastane odası gibiydi. Beyaz stor perdeler, buram buram b-vitamini kokusu ve camdan olan duvar sayesinde oldukça ferahtı.

Sol kolumdan uzanan seruma baktım. Henüz yarısındaydı ve birazdan muhtemelen tekrar uyutacaktı beni, ama benim ağrım vardı. Sağ tarafımda kalan yeşil düğmeye uzandım, ve birinin gelmesini bekledim.

Bir an yaşadığım farkındalıkla tekrar koluma baktım. Bembeyaz tenimde sadece serumdan damlayan bir-iki damla kan vardı. Yara izlerim, morluklar, hepsi gitmişti... Bunları o mu yapmıştı, mor madde?

Birkaç dakika kadar sonra gelen hemşire ve arkasından telaşlı gibi görünen Conan gözüktü.

"Carissa bir sorun yok ya?" Adamın ilk başarılı deneğiydim, bu saatten sonra beni bir pamuklara sarmadığı kalırdı artık.