𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
Başlamadan önce oy verir, ve yorum yaparsanız beni çok mutlu edersiniz^^
Fazla uzatmadan, iyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yenilmezler kulesinde ise işler pek normal değildi. Tony, Doktor Cho'nun yaptığı Vibranium'dan olan bedene Jarvis'in sistemini yüklemeyi kafasına koymuş, üstüne üstlük Banner'ı da buna ikna etmişti.
Clint, Natasha'ya dair herhangi bir iz bulma umuduyla çalışmaya başlamıştı. Steve, Carissa ve Maximoff'lar da kuleye ulaşmak üzerelerdi.
(Carissa'nın anlatımı)
Steve tuhaf bir şekilde ikna olmuştu ve kuleye varmıştık. Diğerleri hızlı hızlı ilerlerken ben oldukça sakindim, hatta fazla sakindim. Tabii bu sakinlik asansöre bininceye kadardı.
Kapalı alan fobim olsa da, en üst kata kadar yürüyemeyeceğim için mecburen biniyordum. Kenardaki demirlere sıkı sıkı tutunmam diğerlerinin de dikkatini çekmişti sanırım, ama kimse arada sırada kaçamak bakışlar atmanın ötesine geçmedi.
En üst kata geldiğimizde onlar laboratuvarın olduğu tarafa ilerlerken ben yönümü mutfağa çevirdim. Bir an için arkasını dönen Wanda'yla göz göze geldik.
"Nereye gidiyorsun?" Şu an tam olarak yüzümde, annesinden gizli çikolata yerken yakalanmış çocuk gibi bir ifade olduğuna emindim.
"Siz gidin. Ben arkanızdan gelirim." Dediğimde gülümseyip ilerledi.
Ben de hızlıca buzdolabına yöneldim. Karamelli dondurma mıydı o? Tek kişilik, kaşıklı dondurmalardan birini aldım ve kaşıklaya kaşıklaya yukarı çıkmaya başladım.
Bir el silah sesi duymamla elimdeki dondurma kutusunu ışıklarımla havada tutup yanımda gezdirmeye başladım, adımlarımı hızlandırdım ve birbirlerini öldürmemiş olmalarını umdum.
Tam oldukları yere geldiğimde birkaç metre ötemdeydiler. Henüz bir şey dememe fırsat kalmamışken babamın sesini duydum. "Yüklemeye yeniden başlıyoruz."
Steve kısa bir an için etrafına bakınmış ve kalkanını laboratuvar aletlerine gelecek şekilde fırlatmıştı. Birkaç kere farklı yerlere çarpan kalkan tekrar ona döndüğünde isyan eden ve uyaran bir ses tonuyla ona seslendim.
"Steve!"
Babam çoktan zırhının el kısmını giymiş ve onu arkaya doğru savurmuştu. Steve iri cüssesiyle geri uçtuğunda bu sefer isyan eden bir tonla babama seslendim.
"Baba!"
O zırhının üst kısmını giymişken, Bruce da Wanda'yı arkadan yakalamıştı. Ben ise kime yardım edeceğimi ya da kimi kurtaracağımı bilemediğim için yanımda uçan bir dondurma kutusuyla dikiliyor, ara sıra birilerine bağırıyordum.
