DÜŞMAN ÇETELER (1,2, 3, Seri Beraber)

57

Bebeğim kaybedeli bir hafta oldu odadan dışarı çıkmıyordum her gece ağlıyordum hemde her gece ama o geri gelmiyordu ne olursa olsun bebeğimi koruyamadım ama Arası Koruyucam aşağaya indim herkes ordaydı birden ağzımdan şu sözler çıktı

"Aras ben senin iş yerinde çalışmak istiyorum senin en yakınında olmak istiyorum"

"Tamam güzelim ben hallederim ama Üniversite ve işi yürüye bilicekmisin"

"Yürütürüm ben Aras bu gün yanında uyurmusun"

Beni kucağına aldı odamazıa çıkardı ben hala ağlıyordum göz yaşlarım hiç durmuyordu oda ağlıyordum Arasta ağlıyordu Arasa bakarak ağlayarak

"Özür dilerim Aras bebeğimizmi kurtaramadım onu kurtaramadım niye ben ölmedimki neden o neden bebiğim öldü neden"

Aras beni kendine çekti göz yaşlarımı silerek

" Üzülme nolur simay nolur bitanem yıpratma kendini ne olur canım"

Arasın telfonu çaldı birden benden birazcık uzaklaştı telfonuma bildirim geldi Barıştı

-Simay sevgilim yarın sana sürprizim var

Ama nasıl ya tabi manyak kafam nasıl unutmuştum şimdi napıcam arası nasıl unuturum nasıl bırakırım onu ama ona bişey olmasına izin vermem onun canın yanmasına asla izin veremiyicem asla onun canın yanmasına izin veremiyicem Arası zar zor işe yolasım ama aklım gitmek istemesini benimle kalmak istedi ama ben buna izin vermedin Barışla özel olarak konuşucaktık Monutumu ve telfonumu önemli eşyalarımı aldım dışarıya çıktım Barış arabada yaslanmış bana bakıyordu ve bana gülüyordu bana el salladı yüzündeki o kötü sırıtmayla bebek ağlama sesi geliyordu noluyordu neden bebek sesi geliyordu Barışın yanına geldim bana hemen sarıldı onu itip tokat attım Barış yanağını tutuyordu ona çok kötü bakıyordum...

ARASTAN'DEVAM

Ah önemli dosyayı unutum eve doğru geldim arabadan indim Simay bi yere gidiyordu Simayı takip ettim bebek ağlama sesi geliyordu Barıştı bu Simay Barışa tokat attı biraz sesi duyucak yerden onları dinlemeye başladım

"Bebeğim gitmiş ola bilir ama arasın asla ona bişey olmasına izin veremiyicem onu asla bırakmıyıcam"

Barış Simaya gülerek arabaya gitti arabayı açtı bir haftalık pembe giysili bi bebek çıkartı Simaya gülerek

"Bu bebek varya senin bebeğin Suzan hanım benle anlaşma yaptı"

Ben şoktan yere yığıldım nedemek oluyordu bu o bebek bizim beğimizdi
Barış konuşmaya başladı

"Sen ne den yerlerdeyin Simay neden bayıldın biliyormusun meyvasuyunda bi ilaç vardı güçlü bi ilaç Aras seni bana getirdi hem seni kurtardım hem bebeği bebek bende"

Adama işaretle bebği arabaya koydu o benim kızımdı ağlıyordu Simay ağlayarak

"Lütfen kızımı bana ver ne istersen yaparım kızımı bana ver nolur"

"Ahha Simay yapma böyle ama benim olduğun zaman bu küçük şey senin olucak eyer kızını geri istiyorsan benim dediklerimi yap"

Gökçelere mesaja atıp tekrar dinlemeye başladım Gökçelere geldi Gökçe ve Sude ağlıyordu onları plana anlatım

"Cem Can siz arkadaki iki adamları etkisiz hale getirin Gökçe siz gizlice kaptığı açıp babeği al bende Simayın yanına gidiyorum"

Koşarak Simayın yanına geldim Simay şaşkınca bana

"Aras dedi"

"Ne istiyorsun bizden Neden kızımı bizden aldın amacın ne senin Barış amacın ne"

"Amacım ne mi amacım Simay anlıyormusun Simay o benimdi çocucukluk tan beri benimdi sonra sen geldin onunla evlendim o benim ve Simayımı hayalimdi sen bunu biliyordun çocukken sana söylemiştim sen naptın söylesen sen naptın benim sevdiğim kızı sevdin benim sevdiğim kızı "

Diye bağardı Gökçe bebeği aldı bebek ağlıyordu Barış hemen Silaha çekti adamlar etkisiz haldeydi Simayın önüne geçtim bi atış sesi çıktı gözlerimi kapattım gözümü açtığımda Sude kanlar içinde yatıyordu Barış korkuyla arabaya binip oradan gitti...

Hayat neydi peki hayat bizi vurduğu darbeler bizim ruhlarımızı çütütü....

Yorum yaparsanız ve oy verirseniz çok mutlu olurum...