20.Sevilmek

98 3 0
                                    

Barış 'tan

En çok bu hayata canı yananlar hiç sevilmemiş olanlardır ben sevilmek nedir hiç bilemedim bir tek o beni sevdi bir tek o benim yanımda oldu hayatı boyunca hiç sevilmemiş çocuk ilk defa bir sevgiyi tattım ben sevdimse o beni hiç sevmedeki keşke o tanıştığımız güne döne bilseydik ben dokuz yaşından on bir yaşıma kadar çocuk ceza evinde kaldım tek suçum neydi babamın annemi dövmesin diye alkol almak zorunda kalmak elde yok avuçta yok küçücük çocuğa kimse iş vermez diki ben annem ölmesin diye hapis yatım o ceza evinde Hamza diye on dört yaşında bir çocuk vardı kendisi şiddete eğimli bir çocuk, tu o akşamı çok iyi hatırlıyorum orda ilk gecemdi o gün hiç uyamadım annemi düşünüyordum ben yokken babam annemi  dövüyor muydu ben annemi koruyamamıştım işte ozaman  acı çeken bir çocuğun inleme sesi geliyor sanki biri onu dövüyordu ses banyodan geliyordu oraya doğru gittim Hamza sarışın benim yaşımdaki bir çocuğu dövüyordu o çocuğun sesleri kulağımda çınlıyordu aynı babamın annemi döverken çıkardığı sesler gibiydi kayıtsız kalmadım işte ozaman kurtardığım çocuktu Umut Hamzanın karşısına dikildim 

"ondan uzak dur Hamza"

"bak sen şu yeni çocuğa bana kafamı tutuyorsun sen bu halinle"

"seni son kez uyarıyorum bırak onu hemen"

"yok ya bırakmasam naparsın yeni çocuk"

Hamza'ya bir yumruk attım onla birlikte boğuşuyordum Hamza bana bıçak çekti

"şimdi napıcaksın yeni çocuk "

Hamza tam bıçağı saplayacakken gardiyan geldi Hamza'yı elinde bıçakla görünce onu aldı ve hücreye kapattı

"Teşekkür ederim ben Umut"

"Bende Barış"

umutla birlikte nerdeyse iki yıl olacaktı çıkmama nerdeyse üç ay vardı bu gün Umuttun doğum günüydü ben yokken Hamza durmadan ikimizde dövüyordu bu gün onun doğum günüydü Hamza'yla bir anlaşama yaptık bu gün umuttan uzak duracaktı karşıladığında  ben dayak yiyecektim onun için kabul ettim akşam olmuştu   umutla birlikte yataklarımızdaydık oysaki Umutla son günümüz olduğunu bilmiyordum 

"Bak artık Barış Hamza bizden uzak duruyor"

"evet Umut uzak duruyor"

"Barış gidince beni unutma olur mu"

"Asla asla seni unutmam"

Umut cebinden bir tesbih çıkartı"

" Al bunu Barış bu ölen babamdan kalma en çok sana yakışır bu tesbih sana güç verecek"

"Umut allamam bunu ben olmaz"

"Barış iki senedir buradaki tek arkadaşımsın benim ailem yok sen benim ailem oldun Barış   bende buradan çıkınca çok mutlu olucaz "

oysaki o gün hiç bir zaman geldi herkes uyuyunca Hamza yanıma geldi 

"Sözünü hatırlıyorsun dimi "

elindeki sopayı eline vuruyordu beni banyoya çekti bir anda seret bir şekilde sırtıma vuruyordu yarım saattir beni dövüyordu canım çok yanıyordu ama dayanıyordum Umut için Hamza sopayla tekrar bana vuracakken yere düşütü yanıma geldi 

"Neden bunu yaptın Barış neden Hamza cebinden bir çakı çıkardı benim sesim çıkmıyordu Hamza o bıçağı Umuttun sırtına sapladı nerdeyse beş defa 

"Umuttttttt"

o günkü çığlığımı herkes duydu 

" Hamza bir gün seni bulucum ve ozaman seni yaşatmayı cam"

ben o zamanı hiç unutamadı bu gün burada son günümdü Umut ölmüştü kardeşim ölmüştü gardiyan 

"Barış Demir çıkıyorsun"

güçlü kalmaya çalışıyordum ama bu olmuyordu oradan ağrı bizim mahalleye gittim burası çok sessizdi annem beni görmeye hiç gelmemişti onu görmek istiyordum sonunda evimin önüne geldim kapıyı cebimdeki anahtarla açtım içeri girdim Babam elindeki içkiyle televizyonun karşısında oturuyordu beni görünce 

"ooh Oğlum hapisten çıkmış "

annem ortalıkta yoktu o adama bakıp "Annem nerde"

"AA sen bilmiyorsun tabi ya ananı gömdük toprakta şuan onu ben öldürdüm çok ağlaktı bide biliyor musun ananı öldürdüm diye sadece altı ay verdiler "

annem ölmüştü benim annemi o öldürmüştü onu yaşatmayacaktım onu kendi ellerimle öldürücekti mutfağa gidip ekmek bıçağını aldım 

"Ömerrrrrr"

babam arkasını döndü tam ozaman karnına o bıçağı sapladım babam yere yığıldı kapı kırılma sesi geldi işte Simayla ozaman karşılaştım o hiç on bir yaşındaki gibi durmuyordu benim kolumdan tutu 

"Çıkalım buradan geri kalanlar- bizim adamlar halleder "

beni banyoya soktu ellerimi suya soktu elimdeki kanı çıkarmaya çalışıyordu elimi ondan çektim 

"Dokunma bana sen kimsin"

"Ben Simay Düşman Çetelerin lideri burayı babanı öldürmeye gelmiştim ama sen çoktan haletmişsin"

"Sen babamı öldürecektiM"

"Evet ama o işi sen çoktan yaptın"

"Peki neden"

"Annenin kanı yerde kalmasın diye tabi o adam ölmeyi hak ediyordu"

"Bak bu dünyada adalet yok ben kendi adaletimi yazdım yani bu sebten "

bana bakıp "BİLİYORMUSUN BU DÜNYA KÖTÜ DEĞİL İÇİNDEKİ İNSANLAR KÖTÜ"



SORU;Yeni bölümde hangi karekterin hikayesini dinlemek istersiniz?

DÜŞMAN ÇETELER (1,2, 3, Seri Beraber) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin