DÜŞMAN ÇETELER (1,2, 3, Seri Beraber)

11. Gökkuşağı

Gökkuşağı gibiyiz hepimizin bir rengi vardı benim rengim ise siyah'tı Gökkuşağın da olmayan bir renktim Siyaha renk hiç bir zaman Gökkuşağı olamayacak bir renkti Siyahın sadece acıları vardı...

Üç gün oldu ve ben bu üç gün içinde Barıştan durmadan kaçtım çünkü benim bir koruyucuyu ihtiyacım varmı bilmiyorum Cem'le Emir gözümün önümde fingirdeşiyolardı bu benim ne kadar sinirimi bozsada yapacak bir şey yoktu onu bu gün görevi bitirmemiz gerekiyordu

"Cilveleşmeyi bırakında işe başlayalım artık"

"Simay Antalya sokaklarında her yerde bizim adımız yankılanıyor Düşman Çeteler olay oldu resmen"

"Zatten her zaman öyle değilmiydi"

"Evet öyleydi"

Odama gidip üstümü değiştirmeye başladım kapı açıldı Barış beni sütyenimle gördü

"Barış Çık odamdan hemen"

"Çıkmıyıcam Simay senle konuşunca ya kadar Çıkmıyıcam Simay noluyor sana noluyor"

Üstüme Beyaz tişortumu giydim saçımı at kuyruğu yaptım

"Çok fazla zayıfladın Simay en son ne zaman yemek yedin"

"İki gün önce falandır"

Barış kolundan tutu beni aşağaya indirdi kolumu ondan çektim

"Sen Benim Koruyucu Meleğimsin bende senin Koruyucunum Simay bunu böyle bilsen iyi olur"

Cem bağarak

"Havada aşk kokusu var"

Beni mutfak tezgana oturtu

"Burada ben sandviç hazırlıyıcam sende beni izliyicen Meleğim"

Barış Sandavüç hazırlıyordu benim için kalbim çok hızlı atmaya başladı tezgahtan indim

"Benim sandiviçim bir numaradır Vala Cem bile istedi ona yapmadım ama Meleğim için yaparım"

Ona sım sıkı sarıldım oda bana sarıldı saçımı öpücük kondurdu

"Benim sonsuza kadar koruyucun Ol Barış"

"Ben senin sonsuza kadar koruyucun olcam Benim Koruyucu Meleğim"

Birden bağarma sesi geldi Melisin sesiydi bu mutfaktan çıkıp onların yanına gittik kapımızda Boranın cesedi yatıyordu üstündeki notu aldım

"Sana kötülük yapan herkes bedelini ödediçem hepsi senin için Gökkuşağını Siyaha rengi Simay Aydın"

Karşımızda bir Piskopat vardı ve bizim Onla savaşacak gücümüz varmıydı bunu bizde bilmiyorduk