DÜŞMAN ÇETELER (1,2, 3, Seri Beraber)

2.Bölüm

Bağzen sorarım kendime insanlar neden bu kadar zalim kötü olur sonra anladım onlar kendilerine yapılanın aynısını size yapmak isterler onlar susmanızı ister çünkü onlar hep susmuş onlar acı çekerken bağarmanızı ister onlar hep bağarmış anlıyıcanız onlar kendilerine yapılan her şeyi size yapmak isterler....

Odama gelmiştim kafamı yastığa koydum gözlerimi kapatım Gine o gözüme geliyordu Ediz ben onun bana yaşattığını unutamıyorum
Kapı açıldı içeriye Melis girdi

"Amacın ne senin"

"Anlamadım Melis"

"Bırak ya şimdide Volkanmı"

"Melis ne dediğini anlamıyorum"

"Herkes Simaya aşık olsun neden Simay güzel neden Simay iyi zeki sen varya Simay tam bir orospusun nasıl eğlendinmi sevgilimle"

"Volkan senin sevgilinmi"

"Evet hayatım boyunca sevdiğim tüm erkekleri aldın keşke 1 yıl önce orda ölseydin de ben bu anlaşmayı yapmasaydım nefret ediyorum senden Simay nefret"

"Bir dakika ne anlaşması Melis ne anlaşması diyorum kimle anlaşma yaptın sen"

Tam o sırada Cem içeri girdi Ceme baktım

"Kızlar noluyor sesiniz yukarıya kadar geliyor"

"Cem senin bu anlaşmadan haberin varmı Cem bir şey de"

"Demek tek ben bilmiyorum REFİK babayı bulucam"

Telfonumu elime alıp REFİK babayı aradım ama telfonu kapalıydı başım dönmeye başladı kendime geldim Melis orda odamda duruyordu onun kolundan tutum

"Bir açıklama yap Melis ne anlaşması neyden bahsediyorsun sen"

"Bırak kolumu Kendin bul"

"Cem sen bir şey de ne anlaşması"

"Üzgünüm Simay bu anlaşma çok ağır"

"Kafayı yiyicem ben bir yıldır kandırılıyorum ama Benin haberim yok bundan"

"Simay biraz sakinleş zamanı geldiğinde her şeyi anlatıcaz"

"Neyin zamanı Cem neyin zamanı ben dışarı çıkıyorum"

"Çok tehlikeli Simay Ediz halla dışarıda"

Telefonumu ve cüzdanımı alıp çıktım burası Sahile çok yakındı Sahile gelmiştim boş bir banka oturdum benim hayatım hepsi yalandan ibareti benim bir hayatım yoktu benim yalanlarla dolu bir dünyaya sahiptim bu zamana kadar sadece yalanlar gözlerimi kapatım ne kadar öyle kaldım bilmiyordum sadece denizin sesini dinliyordum gözlerimi açtığımda bir mektup ve çiçek vardı mektubu elime aldım Ediz'den

Beni nasıl afedersin bilmiyorum sana çok acı çektirdim Simayım seni her zaman izliyorum güzelim sen bana aitsin sadece bana yakında seni alıcam bu sefer sadece ikimiz olucaz sen ben ve çocuklarımız seni benden alanların hepsine hesabını sorcam Simayım "

Mektubu alıp yırttım ve bağarak

" Yeter artık çık ortaya Ediz bak benim hayatım yok herkes gitti ben yanlızım tek başıma yoruldum yoruldum artık ben yoruldum çok yoruldum"

Biri bana sarıldı kim olduğunu bilmediğim kişiye sarıldım o kadar çaresizimki gözlerimi açtığımda Volkandı

"Volkan senin burda ne işin var"

"Çıkmaz durağın içindesin ne kadar kaçarsan kaç sen hep o çıkmaz durakta kalıcaksın son durak burası ağlama Simay çıkmazlar durağı senin yeni başlangıcın"

Uzun zamandır bölüm yazmıyordum belki özlemişsindir yorumlarınızı bekliyorum :)