520 ℘ vmin

Qī

merhaba,,, açıkçası bu bölümden yine pek memnun değilim 🥲 covid testim pozitif çıktı ve günlerdir acı çekiyorum, bugün biraz toparladım ve bölümü tamamlayıp bir an önce paylaşmak istedim. ancak umarım ki siz beğenirsiniz. ve ÇOK RİCA EDİYORUM HAYALET OKUYUCU OLMAYIN. yorum yapın ki nerelerde eksiğim var, ne okumak istiyorsunuz bileyim.

şimdiden teşekkür ederim.

-

Sıcak bir yaz günüydü. Ah, hem de ne sıcak... O gün ne kadar su içsem de asla susuzluğumu giderememiştim ve üstelik az kalsın çok su içmekten zehirlenecektim. Ama su içmezsem de susuzluktan öleceğimi sanıyordum.

Yaz olduğu için elbette olabileceğim tek bir yer vardı: Babaannemin evi. Ortaokul 1. Sınıfı yeni bitirdiğimin yaz tatiliydi. Jungkook da ilkokul sonuncu sınıfa başlayacaktı. Abim ise lise 2. sınıfa geçecekti. Mahalledeki en büyük çocuk şimdilik oydu, hepsi ortaokula gidiyordu artık.

Babaannemin sokak kapısının önünde oturuyor, benim için, çileklerini kendi bahçesinden toplayarak hazırladığı çilekli içeceğimi yudumluyordum. Milkshake gibi bir şeydi sanırım ama inanılmaz lezzetliydi.

Ve tek başımaydım. Diğer çocuklar her zamanki gibi sokakta, gözümün önünde futbol oynuyorlardı ve inanır mısınız, abim dediğim kalleş de onların arasındaydı. Ve Jungkook da. Zaten yeterli sayıya ulaştık diyerek beni oyuna sokmamışlar, eğer içlerinden herhangi biri sakatlanırsa diye beni yedeğe koymuşlardı. Pek de umursamamıştım açıkçası, zaten futbol oynamayı sevmiyordum. Özellikle bu çocuklarla oynamayı hiç sevmiyordum. İçlerinden bambaşka canavarlar çıkıyordu resmen, insan gibi oynamayı unutuyorlardı. Bir de bunlar yüzünden bir yerlerimi sakatlayıp gelecekteki voleybol kariyerimi daha başlamadan bitirmek istemiyordum doğal olarak. Milkshakeim, kadim dostum kaldırım taşı ve ben şu anlık gayet rahattık.

Abimin diğer takıma karşı hiç acıması yoktu izlediğim kadarıyla. Ve bu da beni keyiflendirmişti çünkü o karşı takımda Park Jimin vardı. Gerçi abim onu severdi, zaten benim sevmediğim ne varsa severdi o. Bu yüzden Jimin'e pek bulaşmıyordu. Ancak abimin olduğu takım da ondan gaz alarak onun gibi sert oynuyordu ve onların ayrım yapma gibi bir durumu yoktu.

Futbol oyunu artık anlamsız bir güç gösterisine dönüşmüştü ve yakında başlarına güneş geçeceği kesindi çünkü saatlerdir güneşin altında birbirlerini itip duruyorlardı. Mola verip biraz su içiyor olsalar bile güneşin şakası yoktu. Ayrıca kendilerini de çok zorluyorlardı. Gerçi çok da umurumda değildi, bayılıp benim başıma kalmadıkları sürece bir sıkıntı yoktu.

Ama insan en çok neyden korkarsa başına da o gelirmiş, değil mi?

Bu düşüncelerimin birkaç dakika sonrasında Jimin'in burnu kanamaya başlamış ve birden sersemleşmişti. Koşmayı bırak, ayakta bile zor duruyordu ve bir taraftan da eliyle kanayan burnunu silip kanı gidermeye çalışıyordu. Ama o kadar çok kanıyordu ki, sanki hiçbir şey durduramayacak gibiydi. Sonra birden herkes onun etrafına toplandı, ne olduğunu kimse anlayamamıştı. Ben de milkshakeimi kaldırımın kenarına koyup ayaklanmıştım ama yanına gitmeye cesaret edememiştim nedense.

Daha sonrasındaysa abim onu sırtlayıp babaannemin evine doğru koşmaya başlamıştı. Yanımdan geçerken, "Taehyung, çabuk, babaannemle dedemi çağır," diyerek beni tembihlemeyi de unutmamıştı. Yerimden hareket etmeden önceyse Jimin'in gözlerinin kapalı, kollarının da pelte gibi sallandığını görmüştüm.

Tahmin ettiğim gibi başına güneş geçmişti ve burnu çok hassas olduğu için hemen kanamaya başlamış ve aniden bayılmıştı. Neyse ki babaannem ve dedem bu konularda oldukça bilinçli ve tecrübeliydiler, sonuçta hepsi birbirinden haylaz 4 çocuk yetiştirmişlerdi. İlk müdahaleleri hemen yapmışlar, hafif ayıkken buz gibi duşun altına sokup daha ayılmasını sağlamış ve abimle benim kaldığım misafir odasına, benim yatağıma yatırmışlardı. Diğer çocuklar da sonunda evlerine gitmişler, odada sadece babaannem, ben ve Jungkook kalmıştık. Abim de herhalde dinleniyordu , bilemiyordum.