The Truth Behind Lies

Chapter 17

Yohan POV:

~Cringgg Cringg Cringgggg~

Naalimpungatan ako sa tunog ng cellphone kong kanina pa ring ng ring. ugh! ang aga pa sino bang tepaklong ang tumatawag. Kahit walang gana at sumasakit ang ulo dala ng hang over dahil sa kakainom kagabi kinuha ko ang phone ko sa table sa tabi ng kama ko at sinagot ito.

"He———"
"Tangina mo Yohan! tanghali na!" Biglang pasigaw na putol ng sasabihin ko ng tao sa kabilang linya ng telepono, "mag teten am na! magsisimula na ang klase! kanina kapa namin tinatawagan di ka sumasagot!" Pagbubulahaw ni Xandrie.

"Tol chill, ang aga aga lakas makaspeaker ng boses" Pabalik kong sagot na may pagkamalat pa ang boses at raspy. Di parin ako tumatayo sa kama at nakapikit parin ang aking nga mata.

"Tol we know what you've been through pero fuck! its been 2 years na!" Pabalang na sagot naman ni Xandrie na nagpakulo ng dugo ko. napaopo ako sa aking kama.

"Fuck you bro! really? ang aga aga! Do you really think its that easy huh? coming from you? i know you all are with me during those years pero kahit naman kunting unawala nalang sana, its not that easy!" Kahit masakit ang ulo at mamalat pa ang boses ay napasigaw nalang ako ng wala sa oras. Muli namang bumabalik ang mga alaalang pilit kong kinakalimutan, na kahit ilang alak pa ang aking lagukin ay di nito maalis saking diwa at puso ang sakit at lungkot.

"ok ok, sorry. I know wala na ako sa lugar pero sa tingin mo ba matutuwa si Alex sa mga pinaggagawa mo sa buhay? Do you really think that by ruining your life can bring him back?" Saad ni Xandrie, that hit me. Ever since nawala si Alex during that car incident 2 years ago nawala na ako sa sarili ko. I've been drinking nonstop and doing some despicable things which eventually still un-satisfy me. That day was the end of my life, i don't have the will to go on in life. I am depress, halos di ako makatulog gabi gabi pag hindi ako wasted ng alak.

"Bro please i know you hated this school because it reminds you of him pero i think its time to step out na and live your life. Para mo naring sinayang ang pagliligas ni Alex sayo" Puna pa ni Xandrie,

Tama siya, ano nalang kaya ang sasabihin ni Alex pag nakita niya akong nagkakaganito? talagang hindi lang isang santo ang matatawag nun. Pinonasan ko ang kakaunting butil ng luha na dumaloy saking mata patungong pisngi. I think its time to Live my life the way Alex wanted it to be. I hung up without saying a word at tumungo na sa cr para makaligo at ng makabihis at makapunta na sa isa sa mga ayaw ko na sanang puntahan pa.

-Campus-

Pagkalabas ko sa kotse sa parking lot ay bumungad sakin agad ang mga alaala namin ni alex. Gusto kong sabihan ang driver namin na bumalik nalang sa bahay ngunit pinigilan ko ang aking sarili dahil alam kong gusto ni alex na mag move forward na ako. Kung nagtataka kayo at di na ako nagdadrive its because after the accident i blame myself kung bat di ko man lang nailagan yung sasakyan, it pains me at di ko maatim na humawak pa ng manobila ng sasakyan. Paglalakad ko palang sa Hallways nakikita ko na siya at ako kung san parati ko siya inaasar at siya namay parating nagtataray, dumaan ako sa gazebo at nakita ang mga nagkukumpolang tao na bumibili ng binibinta ng isang studyante na nagpapaalala sakin kay alex, ganyan na ganyan siya ka bibong bibo para lang makatulong sa kanyang ina, dumaan rin ako sa Multi purpose covered curt kung saan nagpapagalingan kami ni Khan noon sa basketball para lang kay Alex.
Nasa pinto na ako ng aming silid. Papasok ba ako? bahala na nga! binoksan ko ang pinto ng aming silid at nadako ang attention ng lahat ng tao sa silid sa aking banda. Namalayan kong nasa table niya si Sir habang may isang lalake sa gitna, nagsalubong ang aming mga mata at may bigla akong naalala, ang mga matang yun ay singtulad ng mga mata ni Alex, Umiwas ako ng tingin at inikot ang paligid kung san nakaupo ang Apat na mokong kong mga kaibigan. Tinungo ko ang daan papunta sa likod kung nasaan sila at umupo sa bakanting upuan sa gilid ng bintana. Walang nagsasalita at tahimik lang ang lahat pagpasok ko, maybe because there are instances na im annoyed by them then nag tatantrum ako, like once may binugbog ako kasi narinig ko siyang may hindi magandang sinabi tungkol kay alex.

"Continue Mr. Meier," Pagbabalik naman ng aming guro sa kanina nilang gawain bago ako pumasok.

"Hi, I'm Alester Meier. I came from Notridame University. Please take good care of me" Pagtatapos ng pagpapakilala niya ng may ngiti sa labi. Shit! bat ganon yung mga ngiti niya naaalala ko si Alex. Binaliwala ko nalang iyon at itinuon ang pansin sa bintana at binabad ang attention sa labas.

3rd year college na pala kami ngayon at nagshift into Business Administration which is basically our original courses before we transfer sa Education. Since wala narin naman si Alex sa Education Department ay nagshift na kami, at saka maaalala ko lang siya parati pag andoon ako. Nag end ang klase ng nakatulog ako ng di ko namamalayan, at ginising ako ng tropa ko para daw pumuntang cafeteria at kumain dahil di pa raw sila kumakain kagaya ko kasi late narin sila gumising. Pagdating sa Cafeteria as usual di na kami pumipila at deretso lang sa pagbili, perks of owning the school and my friends as the shareholders.

"Hoy! Damuho ka di mo ba nakikita na may pila at sisingit ka nalang ng basta basta huh? Alam mo ba ang salitang "wait for your turn"? Or talagang di ka tinoruan ng magulang mo ng mabuting asal?" Saad ng lalakeng nakabangga ko kayat tinignan ko kung sinong anak ng demonyo yun. Natamimi ako ng nakita kung siya yung transferee na may kaparihong mata at ngiti ni Alex.

"Kung tutunganga kalang jan sa kagandahan ko ay mabuti pang lumugar ka sa tama mong paglalagyan don *turo niya sa dulo ng pila* don ka nararapat kaya pumila ka ng maayos" taas kilay niyang pagtataboy sa akin na mas nagpatamimi sakin dahil just a moment there all i can see and hear is Alex, naalala ko ang eksaktong eksena at mga salita ni alex noong nagpaenroll kami na siningitan ko siya at tinarayan nya ako (chapter 9 mars!). I got goosebumps all over my body at di ko maigalaw ito, parang umalis ang kaluluwa ko sa katawan ko.

"Excuse me, if your just gonna stare like that might as well move? kasi marami kaming kanina pa pumipila at nagugutom" He rolled his eyes at binangga ako at kumuha na ng order niya. Wala akong masabi at magawa kundi sundan lang siya ng tingin hanggang sa makahanap siya ng mauupuan.

Abangan...