The Truth Behind Lies

Chapter 16

Confession

Yohan's POV:

Simula pa kanina walang imik si lexie, hindi maipinta ang kanyang mukha at nakatingin lamang sa kawalan. Nagmamaniho na ako pabalik ng tsudad habang segusegundong sumusulyap sa kanya. Napakaganda na sana ng gabing ito sapagkat ito ang oras na hinihintay ko upang maipaalam sa taong mahal ko ang aking nararamdaman.

Flashback:

TPPOV:

It was such a lovely evening. Sa isang dako ng tabing dagat maaaninag ang isang magandang munting hapagkainan na napapalibutan ng mga kandila. Ito'y napakaromantiko at ang dalawang taong kumakain ay walang ibang iniinda. Ang napakasarap na ihip ng hangin na napakabanayad na humahaplos sa balat at ang hampas ng alon na parang bang himig ng musika. Walang nagsasalita sa kanila dalawa hangang sa matapos silang kumain. May tinawagan ang Matipunong binata saglit at itoy binaba na.

Alex's POV:

Mapapanganga ka nalang talaga sa mangha kung maiexperience nyo ang naiexperience ko ngayon. Promise babaihan talaga ako, temang na tokmol ano anong pinaggagawa nakakakilig kaya ng slitchy. Anyways highway, may tinawagan si kapre saglit at ibinaba na ito. Di ko namalayang may Puting bouquet ng rosas na pala itong tago-tago kanina pa. Inabot nya ito sakin ng may napakatamis na ngiti. shemz! nakakatunaw naman ang ngiti ng damohong ito, bat ba napaka romantic nito? nakakain ata to ng bitsin no? hhhmmm. Nagulat ako ng slitch ng makarinig ako ng putukan, hindi pa naman pasko pero nagpapapotok na? mga sabog ata to, ang kati lang magpaputok? charr. Nilinga ko ang paligid at natuon ang aking pansin sa mga fireworks na kumikinang at nagsasayawan sa itaas, napakamagical nito na para bang nasa fairy tale ako. Dahil sa aking kawilihan di ko namalayang nasatabi ko na pala si Yohan. Hinawakan nya ang aking kanang kamay kayat napalingon ako sa kanya.

"What happened earlier wasn't part of the plan" medyo malungkot pero malumanay nitong sabi "This day, not just this day but from the day we got here should be astonishing to the point that you don't want to go back" he continue, "A lot had happened especially those unplanned circumstances that made you cried" he pause for a second, his giving me the chills! ewan! baka dahil lang sa malamig na hangin kaya kinikilabutan ako. "Hindi ko na ipapalampas pa ang pagkakataong ito, there's something i'm eager to ask since the day i laid my eyes on you" He said with sincerity, shota moret! ano ba pinagsasabi nitong damohong to raming pasakalyi may pakamot pa sa batok ugh! so cuteee! yayain mo na kaya ako agad magpakasal nang honeymoon na agad charrr!

"Alex Molina, ever since we were a child our fate crosses. Fate played us on his hands and made us confuse. I don't know if you feel the same thing i felt for the past 10 years, but ever since fate let our path cross again i am certain on what i truly feel for you. I would say this is no mere circumstances or coincident but Destiny. We are destined to meet again to fulfill what we couldn't do during the past 10 years. We are fated to meet to untangle the knot fate made." mahabang saad ni Yohan sa napakalambing nitong baritone na tinig. Nakakanosebleed na! kanina pa siya english ng english sarap batukan ng magtagalog ng slight.

To be honest di naman ako manhid para di ko madama ang mga pabagaybagay paukol sakanya, sa mga kilos niya palang alam ko nang may something pero ayaw ko lang umasa o maniwala kasi alam nyo na, this kind of relationship has no part in this kind of society. They will just judge, discriminate and condemn us. Takot akong ma judge sya, takot akong may gawin siyang ikasisisi niya sa bandang huli pero ngayon ang mas kinakatakotan ko ay mawala siya, mawala ang merun kami at mawala ang mga masasayang ala ala naming dalawa.