The Truth Behind Lies

Chapter 15

Lets Talk

Alex's POV:

After ng kadramahang ganapan ay isinakay ako ni Yohan sa kotse nya at tumungo sa kung San kami paroroon. Napakatahimik sa loob ng kotse nya at ni isa samin ay walang nagtangkang basagin ito. Ilang oras rin ang lumipas at nakarating narin kami sa aming distinasyon. Nasa isang maliblib kami na lugar Kong saan ni isang tao ay wala kang makikita, pagkababa sa kotse ay agara kaming naglakad hangang sa makarating kami sa tuktok ng isang bangin kung saan ay nasisilayan mo ang napakagandang horizon, this place seems familiar in someways, this place gives some mix emotions in my heart; happiness, sadness, emptiness, loneliness and I felt lounging for something. Ilang minuto pa ang lumipas at ako na ang bumasag sa katahimikan.

"Ang Ganda naman rito" Sabay bitiw ng awkward na ngiti, ngunit tahimik parin sya at nakatuon lang ang kanyang pansin sa papalubog na araw at papalitaw ng bwuan.

"Alam mo ba bat pinapaikotan ng moon ang Earth?" Out of the blue kong tanong nang masilayan na namin ang bwuan at mga bitwin, napalingun naman sya saking gawi at napakunot ang kanyang noo, sa bawat titig na pinupukol nya ay waring nagsasaad ng "Seryoso ka?". At dahil di naman sya nagsasalita ay ipinagpatuloy ko nalang ang sasabihin ko.

"Mahalaga kasi kay Moon si Earth, Si Earth kasi ang mundo ni Moon, Kaya parati itong nakapalibot sa kanya, at kung madalas akala nating wala sya yun pala pinuprotektahan nya lang pala si Earth sa Araw na gustong manakit..." Wait lang gurl! San ko nakuha ang kwentong yan? Gags! Baka sa kakapanood ko ng dramas haha nagging Mongoloid na ako.

Nakita ko sa peripheral vision ko ang kakaibang expresyon sa kanyang mukha, magkahalong gulat at kalungkotan. Di ko alam pero nahahabag ako sa mga pagtitig nya. All of the sudden dinaganan nya ako at napahiga kami sa damuhan habang sya ay nasaibabaw ko na nakatuon lang ang pansin saking mukha na waring inu-obserbahan ito. Hindi ako makawala sa mahigpit na pagkakasandal ng kanyang matipunong bisig saking balingkinitang katawa, ano ba ang nagyayari? Ang lapit nya besh! At ang awkward ng position namin kung may makakakita lang siguro samin sasabihing ang lalande namin.

"Uhm, Yo-han anong gi-ginagawa mo?" Sambit ko ng makakuha na ako ng lakas ng loob. Ngunit tinitigan nya lang ako ng parang isang laruan na matagal nya ng naiwala. Gosh kayat umiwas ako ng tingin

"Where did you hear that story?" Husky nyang pagtatanong na nagpabigay sakin ng shivers sa kaibuturan ng aking kaluluwa.

"Huh? Ewan, sa kakapanood ko ata ng mga drama kung ano ano nalang lumalabas sa bunganga ko" sagot ko naman habang iniiwas ang aking mukha sa nagbabadya nyang mukha na ilang inches lang ang lapit.

Kumalas na rin sya sa wakas at umupo na ng maayos at ganoon rin ang aking ginawa. Naging tahimik ang gabi na walang nagsasalita, maski ako ay di na nagsalita pa baka ano na naman ang masabi ko at mahantong sa di ko alam na kahahantungan. A/N: luh, dirty minded. Just saying author! Possibilities kung baga! Tsk! Tologo long huh!

Dahan dahan akong nakakaramdam ng antok dahil narin siguro sa simoy ng hanging at tila nagheheleng alon ng tubig dagat, napapapikit na lamang ako ng aking mga mata. Naramdaman kung may nahigaan ang ulo ko na napakacomportable at may narinig akong mga kataga bago ako sakupin ng antok.

"Now I'm sure, you didn't change since the day I met you. I'm sorry if you waited for so long, this time I promise I won't ever live you again and I will always protect you no matter what, my little princess"