is this the end?

6.

Ik doe mijn ogen open en zie dat ik in een kleine kamer lig. Ik probeer omhoog te komen maar als ik me beweeg voel ik een hefige pijn. Ik kijk naar mijn handen. OMG, dat is dus waarom het zo'n pijn doet! Ik begin te huilen. Er zijn twee pinnen door mijn handen heen gestoken. Die pijn! Ik wil gillen maar meer dan een snik komt er niet uit mijn mond. Ik voel een warme kleverige vloeistof over mijn gezicht stromen. Ik kijk omhoog. Nee.... IELWW OW MYY GOD DIT IS ZO VIES!
Boven mij hangt een lijk!!! Het lijkt druipt nog helemaal van het bloed! Maar dit kan niet!? Het lijk kijkt me aan, recht in mijn ogen... Dit kan niet! Langzaam begint de huid van het lijk te druipen, er vallen lappen vlees naar beneden gemengd met bloed en nog een andere vieze vloeistof. Dit is on natuurlijk! Ik draai mijn gezicht weg maar dan kijk ik recht in zijn ogen...

POV Scarlett

AAAAAAAAAHHHH!!!...

Gillend word ik wakker. Ik ben helemaal nat van het zweet. Ik kijk om me heen en herken het eerst niet maar daarna dringt het tot me door dat ik thuis lig, in bed. Ik hoor voetstappen op de trap en dan gaat mijn deur open. Mijn moeder staat in de deur opening met een glas water en een bord met beschuitjes. Ze begint te praten.

"Meid wat heb jij de laatste tijd, je ziet altijd bleek en je schrikt door alles... Ik hoorde dat je in de wc's op school ineens keihard begon te gillen en daarna flauw viel. Wat is er toch?"

Ze kijkt me bezorgd aan. Ik kijk weg en draai me om in bed. Ik hoor haar zuchten en vervolgens een deur die dicht gedaan word. Ze begrijpt me toch niet!

*

Ik denk dat ik weer in slaap gevallen ben want het is al donker buiten. De klok geeft aan dat het 2:00 is. Ik hoor buiten een zacht geritsel. Ik stap uit bed en loop zachtjes naar het raam. Met een zacht rukje open ik de gordijnen en maak ik het slot van mijn balcon deur open. Met een snellle stap sta ik buiten. Ik kijk voorzichtig over de rand...

Daar staat een schim... Hij kijkt naar mij... Het lijkt net of mijn hart een slag overslaat. Ik voel een huivering over mijn rug lopen. Ik zie zijn gezicht niet goed maar ik weet dat zijn blik over me heen glijd. Telkens als ik knipper staat hij een beetje dichterbij...

Nu staat hij onder mijn balcon...

Van schrik val ik achterover en kom met mijn hoofd tegen de deur aan. Een vreselijke pijn steek schiet door mijn hoofd heen. De werkelijkheid zakt langzaam weg, net voordat alles zwart word zie ik een schim over de rand van mijn balcon klimmen...