9.

309 20 1
                                    

POV Scarlett

Auuww... Mijn hoofd! Een stekende pijn bevind zich op mijn achterhoofd. Ik wil voelen of ik een bult heb, maar... Huh!? Ik kan mijn handen naar mijn hoofd brengen! Mijn handen zitten niet meer vast gebonden met touw! Ik krijg met moeite mijn ogen open. Het is donker hier... Langzaam beginnen mijn ogen aan het donker te wennen en beginnen er vormen te ontstaan. Maar als ik het goed zie... Ik herken het hier! Maar dit is niet dat kleine donkere kamertje... Ik schiet overeind, de pijn negerend. Ik stap uit bed, ik denk teminste dat het een bed is... Ik tast rond en vind een lichtknop. Ik klik hem aan en laat mijn ogen aan het licht wennen. Maar... Wat id dit!? D-dit i-is mij-ijn eigen k-amer...!!! Waaaat? Ik sta hier nu echt stomverbaast in mijn eigen kamer! Als ik naar mijn polsen en enkels kijk zie ik wel de brandwonden van het touw. Ik zie ook nog de grote open wonden op mijn benen, die waren open gereten... Het brand nog steeds! In mijn wang zit nu een groot gat... Het leek ook te mooi om waar te zijn... Maar waarom ben ik thuis?

Ik was op mijn bed gaan zitten en had rond gekeken of ik nog iets raars zag. Ik had op mijn bureau een briefje gevonden. Hij zat helemaal onder het bloed...

Hallo Scarlett,
Waarschijnlijk ben je erg verbaast dat je thuis zit. Maar ik heb een goede rede... Ik heb je al een tipje van de sluier laten zien en natuurlijk laten voelen, ik heb je benen kapot gemaakt en je doodsangst bezorgt. Maar nu komt het leuke gedeelte, we gaan een spelletje spelen. We gaan kijken hoelang je het volhoud tot ik je te pakken krijg, pas maar op ik zit overal. Je moet voor me vluchten en als je iets stoms doet kan dat pijnlijke gevolgen hebben, natuurlijk alleen voor jezelf. Ik zal je langzaam helemaal kapot maken, ik ga je echte pijn laten voelen. Pas maar op Scar, wie weet sta ik vanacht wel naast je bed...

Nadat ik dat gelezen had begon ik te hyperventileren. Ik viel op de grond happend naar lucht. Ik moest huilen en begon keihard te gillen. Ik schreeuwde het uit, en ik sloeg zo hard op de muren met mijn vuisten dat het gewoon begon te bloeden. Uiteindelijk ging ik huilend in een hoekje zitten, ik zat nog steeds onder mijn eigen bloed en viezigheid... Maar wat bedoelt hij met vluchten!?

is this the end?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu